Een cynische mediapersoonlijkheid, een flamboyante persvoorlichtster en een eigenzinnige oud-voetballer lopen een café binnen. Dat is toevallig van een Griekse horecatijger die in zijn rariteitenkabinet vol bijzondere kostgangers met Ernemse tongval uiteenlopende facetten van het leven becommentarieert. Wie met dat uitgangspunt voor een boek bij een uitgever aanklopt, krijgt er misschien de handen niet meteen voor op elkaar. Laat staan dat boekhandels over elkaar heen buitelen om de primeur van de presentatie binnen te hengelen. Toch lijkt dit precies wat er wel gebeurde rond Theo Janssen – Marcel van Roosmalen op pad met De Dikke Prins.