Daar stond ie dan in de Rotterdamse Kuip: David Connolly. De Ier leek rechtstreeks weggelopen uit de Engelse film Lock, Stock & Two Smoking Barrels van Guy Ritchie. In plaats van rommelen in de marge van de Britse misdaad, leek hij een rol te willen spelen in de marge van het Nederlandse profvoetbal. Met een kop en een houding alsof hij in een zeecontainer via de haven van Rotterdam voorbij een louche douanebeambte ons land was binnengesmokkeld. David Connolly bezat branie en Britse bravoure.

Als hij opdook in de samenvattingen van de eredivisie, dan hield ik de leuning van de bank voor de tv even extra vast. Er moeten haast geulen in zijn ontstaan in de loop van de tijd. Zijn aanblik boezemde tegenstanders en onschuldige voetbalkijkertjes de nodige angst in. Als klein jongetje kwam ik het type groot, sterk, woeste blik, oorbel en lange, wilde manen in het rustige Didam nauwelijks tegen. Behalve de vuilnisman die een beetje op hem leek en waar ik lang elke vuilnisophaaldag naar zwaaide. Hij zwaaide dan stoer terug naar de kleine jongen met zijn neus tegen het glas gedrukt. De vuilnisman was een van de grootste Ajax-supporters van Didam. John de Wolf was allesbehalve dat.