Het is een frisse zomeravond in Talinn. De A. Le Coq Arena vormt de bloedeloze setting van een taai potje interlandvoetbal. Een elegant oranje elftal neemt het op tegen een anonieme blauwe muur van Esten. Ojamaa. Lepmets. Teniste. Tamm. Het elftal schreeuwt om frivole voetbalnamen. Gelukkig staat een potsierlijk achternaam niet zonder meer gelijk aan een roemloos voetbalbestaan. Andres Oper kan het weten.
Wanneer Laurent Delorge op aandringen van Co Adriaanse in Den Haag aankomt, heeft de Vlaming al een tumultueus voetballeven achter zich. Een jaar eerder wordt de aanvallende middenvelder namelijk stante pede ontslagen bij Lierse SK. De Belgische club blijkt de spin in het web van een wereldwijd omkoopschandaal. Co en co blijken echter vergevingsgezind, Laurent trekt het boetekleed aan en de Belg begint aan een succesvol nieuw hoofdstuk van zijn jongensboek. De Vlaming heeft Nederland voorgoed in zijn hart gesloten, en vice versa.
Plateia Omonia. Het vormt de trots van het hectische Athene. Het imponerende plein symboliseert het grootste sportieve succes uit de voetbalhistorie van de nationale equipe. Griekenland wordt Europees Kampioen. Nikopolidis en consorten trekken tegen alle verwachtingen in aan het langste eind tegen thuisland Portugal. En Plateia Omonia wordt omgetoverd in een kolkende massa van sirtaki, souvlaki en hectoliters ouzo. De man die zich in alle anonimiteit eveneens in het feestgedruis mengde? Yannis Anastasiou.
De loopbaan van Vlaming Bob Peeters is vervlochten met het verhaal van Epische Voetballers. Zo zien we de boomlange spits als één van de 11 meest legendarische aanvalsduo’s uit de voetbalhistorie voorbij komen, terwijl Bob ook de revue passeert in de ode van boezemvriend Peter van Houdt. En wat te denken van cultheld Purrel Fränkel ’s ode? Bob verschijnt weliswaar in negatieve zin, maar de uitgesproken pinchhitter kan ook deze vermelding in zijn vermoedelijk diepe broekzak steken. Bob Peeters verdient een eigen ode, dat staat buiten kijf.
De solo van Maradona. De pingel van Panenka. De omhaal van van Basten. Het zijn enkele mijlpalen uit de voetbalhistorie die iedereen feilloos voor de geest kan halen. Doelpunten waar de klasse vanaf druipt. Het overkwam meer recentelijk geweldenaar Cristiano Ronaldo. Een oogstrelende omhaal vormde het huzarenstukje tijdens het treffen met Juventus. Het lijkt enkel de groten der aarde gegund. Niets is gelukkig minder waar. Deze eer is – in zeer exclusieve gevallen – ook weggelegd voor de mindere voetbalgoden. De fortuinlijke goedzak in kwestie? Ger Senden.
In de Oostelijke mijnstreek weten spelers en fans nog wat echte clubliefde is. Het Parkstad Limburg stadion zit iedere wedstrijd bomvol met koempels, ook al is het hotseknotsevoetbal in Kerkrade niet altijd om aan te zien. Evenzeer groeien vele spelers uit tot culthelden in Limburg en blijven jaren later nog een graag geziene gast in de warmhartige provincie. Zo ook onze boomlange Noor met Gambiaanse roots: Pa-Modou Kah.
Het is een troosteloze donderdagavond in 2004. Kaalheide maakt zich op voor de plaatselijke sportieve instuif: een atletiekwedstrijd waar de honden geen brood van lusten. De opkomst is marginaal en de sintelbaan ziet er in het echt nóg deprimerender uit dan op tv.
