We tellen 1996, de hoogtijdagen van het Nederlandse voetbal, waarin PSV Eindhoven de hoofdstedelingen na vier kampioenschappen op rij eindelijk het zwijgen oplegt. De neuzen staan midden jaren negentig weer dezelfde kant op in de lichtstad, wat subiet resulteert in een welverdiend kampioenschap. De smaakmaker van het stel? Niet het flegmatieke, pijlsnelle wonderkind Ronaldo, maar René Eijkelkamp uit het Overijsselse gehucht Dalfsen krijgt de handen wedstrijd na wedstrijd op elkaar.

Waar in Nederland een dubbel paspoort garant staat voor gefronste wenkbrauwen, wordt daar in de voormalige Sovjet-Unie niet zo moeilijk over gedaan. Na het uiteenvallen van de voormalige wereldmacht, kozen ook veel voetballers eieren voor hun geld en sloten zich aan bij het Nationale voetbalelftal van de desbetreffende satellietstaat. Yuri Nikiforov, misschien wel de bekendste Russisch-Oekraïense verdediger die we in de Eredivisie gekend hebben, moest daar echter niets van hebben. Het was zonneklaar: de geboren Oekraïner kon de lokroep van het Moederland niet weerstaan.