De brievenbus kleppert, post dwarrelt op de deurmat. Een blauwe envelop, een stapel folders en wat buurtflyers. Dat is de postscore tot nu toe deze week. Post wordt zeldzamer maar ik verwacht nu post, bijzondere post, echte post. Naar goede gewoonte zoek en koop ik een spelerskaart of foto van de speler waarover ik mijn ode schrijf. Een soort epischevoetballers-altaar ontstond zo, de afgelopen jaren. De meest recente aanwinst die daarin zijn plek vond? Henk Timmer.
Als je de voetbalwereld volgt, ben je ervan overtuigd dat je kijk op het spelletje hebt. Die inzichten deel je te pas en te onpas en ondertussen doe je alsof je naar andermans opinies luistert, terwijl je denkt: wat een gelul. Anderen zwetsen maar wat. Mijn vergeten voorspellingen omvangen onder meer dat Nederland in 2014 wel eens hoge ogen kon gooien op het WK en dat Ibrahim Afellay het niveau van Barcelona aankon. Wat nog meer? Ik dacht dat Jasar Takak een glansrijke carrière tegemoet ging.
