Samen naar het Nederlands Elftal kijken is weer een feestje, iets waar je voor thuis blijft of je vrienden opzoekt. Ronald Koeman en de huidige lichting spelers (b)lijken een goede match. Dat was wel eens anders. Bijna was ik vergeten hoe euforie om een gewonnen interland smaakte. Soms verlang ik desondanks terug naar Marco van Basten. Of eigenlijk mis ik vooral soms zijn selectiebeleid. Op zijn keuzelijstjes voor Oranje prijkten namelijk nog wel eens verrassingen. Spelers waarvan je nooit verwachtte dat je ze ooit in het Nederlands Elftal zou aantreffen. Een van de eersten uit die categorie die mij dan te binnen schiet? Dat is altijd Romano Denneboom.

Een aantal kerstborrels geleden kwam ik erachter. Nooit gedacht dat ik ze zou kennen. Ik had verwacht dat ze het volksfenomeen net als ik links zouden laten liggen. Zonder discussie ook. Niets bleek minder waar. Zonder blikken of blozen bekende de een na de ander. Opeens was het een tafelthema. Werd erover gesproken en deelde men in mijn nabijheid openlijk ervaringen. De kerstspecial van All you need is love met Robert Ten Brink als gespreksonderwerp Tweede Kerstdag, voor mij een gruwel met één uitzondering. In 2015 maakte Frank Demouge zijn opwachting in de zwijmelshow. Brings back memories (en dan bedoel ik niet de bijna even corny liefdeshow met Anita Witzier).