Ik krijg er de kriebels van. Het lijkt een plaag in het hedendaags voetbal. Het jonge talent dat zich – na een pril sportief succes – verliest in het parallelle universum van hoogmoedswaanzin. Het type speler dat een gezonde dosis zelfvertrouwen moeiteloos verwisselt met ongezonde arrogantie. Het is een ongemakkelijke constatering die mijn huidige voetbalgenot bij vlagen bevuilt. De enige remedie tegen deze zure tirade? Een onvervalst potje nederigheid van de voetballer die – ondanks zijn kortstondige succes – nimmer naast zijn schoenen ging lopen. Tieme Klompe.