Bij een cadeautje voor een vrouw kom ik meestal uit bij Rituals, bonbons of een fles wijn. Dit keer is de keuze op het laatste gevallen en bij de slijter vind ik een rode Argentijn. ‘Inpakken, meneer?’ vraagt de verkoper. Ik reageer niet, want zijn bedrijfstenue leidt me af. Gall & Gall. Was er niet een voetballer die zo heette? Verrek, ja. Joop Gall.
Het zijn de spelers die hun club nimmer in de steek laten. De mannen die altijd voor hun ploeg strijden in zowel voor- als tegenspoed. De voetballers die niet zonder hun jeugdliefde kunnen en vice versa. Het zijn de vaandeldragers van onvoorwaardelijke clubliefde. Ze worden in de hedendaagse voetballerij met uitsterven bedreigd. Een voetballer die dit als geen ander kan beamen? Paul Matthijs.
Veel voetballers scoren regelmatig buiten de grenzen van het voetbalveld. Zo waren in Nijmegen de streken van Bram Nuytinck berucht en stond de selectie van NEC een keer bij me in de kroeg. Andy van der Meyde en Fernando Ricksen schreven er bestsellers over en Romário was niet vies van een vluggertje. Via-via ving ik verhalen op over escapades van Jon-Dahl Tomasson. Allemaal wisten zij veelvuldig met hun middelste been te scoren, maar zij presteerden dit nooit binnen de lijnen. Dat lukte Erik Nevland wel.
