NRC dook afgelopen weekend met een sterk, diepgravend artikel in de jeugdopleidingen van Nederlandse profclubs, waarin op dit moment zo’n 3.600 jongens actief zijn. Het is dringen op weg naar de top: wie op zijn 8e wordt gescout, heeft slechts 2 procent kans om 10 jaar later daadwerkelijk profvoetballer te zijn. Hoewel tegenslag, stress en faalangst door de prestatiedruk constant op de loer liggen, laat de begeleiding van spelertjes nog vaak te wensen over. Als ik het artikel uit heb moet ik ineens denken aan Andwelé Slory. Of sterker nog: aan zijn moeder.

Sinds de jaren ’90 zijn Australiërs graag geziene gasten in de Eredivisie. Op technische hoogstandjes zal je ze niet snel betrappen: wie een Aussie binnenhaalt, weet zich vooral verzekerd van een hardwerkende, goedlachse modelprof, zoals recent nog PSV met Trent Sainsbury. Er is één man die voor mij met kop en schouders boven al deze ‘blocks from Down Under’ uitsteekt: Brett Emerton, de granieten rechtsback die aan het begin van deze eeuw grootse successen viert bij Feyenoord en mij laat zien dat je als vleugelverdediger ook best leuke dingen kunt doen in het veld.