De bezetting van de velden in de PTT Telecompetitie is in seizoen 1995/1996 sterker dan ooit. Croky speelt hier handig op in door voetbalplaatjes en flippo’s te combineren; het fenomeen Topshots is geboren. De concurrentie is moordend, want slechts elf spelers per team vinden zichzelf terug op een schijfje. Croky beslist en kiest keihard voor deze linies, de B-garnituur teleurgesteld achterlatend. Na deel 1, deel 2 en deel 3, het slot.
Stel je voor, de organisatie waar je werkt zit in de lift en er is ruimte voor investeringen. Een nieuwe man verschijnt, die vanaf nu altijd in je rug staat. Het is een aanwezige, schreeuwende Duitser die niet schroomt je op je plek te zetten, ondanks dat hij net binnen is. Verzaak je, dan krijg je het te horen. Dit is exact wat de verdediging van Heracles overkwam, toen de club zich versterkte met Martin Pieckenhagen in 2005.
Het is een mooie zondag in Amsterdam en ik fiets met mijn vriendin door de Plantagebuurt. Enthousiast wijst ze een pand aan. ‘Kijk, in dat huis, daar woont Chris Zegers! Laatst zag ik hem de deur openen en naar binnen gaan.’ Ik haal mijn schouders op. Sympathieke gast, die Zegers, maar het maakt me weinig uit waar hij woont. Een paar minuten later is het mijn beurt om vrolijk te worden. ‘Zag je dat? Daar liep Mario Melchiot!’
De dag dat de portretfotograaf van Panini langskwam, was voor Eredivisievoetballers in 1995 de belangrijkste dag van het jaar. Haar in de plooi, een voor de spiegel geoefende blik en hopen op een fijn kiekje. Wat was destijds hip? Een ring door het oor. Iedereen weet dat Ulrich van Gobbel, John de Wolf en Warry van Wattum er eentje hadden. Hier zijn 11 nóg mooiere.
Als je de voetbalwereld volgt, ben je ervan overtuigd dat je kijk op het spelletje hebt. Die inzichten deel je te pas en te onpas en ondertussen doe je alsof je naar andermans opinies luistert, terwijl je denkt: wat een gelul. Anderen zwetsen maar wat. Mijn vergeten voorspellingen omvangen onder meer dat Nederland in 2014 wel eens hoge ogen kon gooien op het WK en dat Ibrahim Afellay het niveau van Barcelona aankon. Wat nog meer? Ik dacht dat Jasar Takak een glansrijke carrière tegemoet ging.
Veel voetballers scoren regelmatig buiten de grenzen van het voetbalveld. Zo waren in Nijmegen de streken van Bram Nuytinck berucht en stond de selectie van NEC een keer bij me in de kroeg. Andy van der Meyde en Fernando Ricksen schreven er bestsellers over en Romário was niet vies van een vluggertje. Via-via ving ik verhalen op over escapades van Jon-Dahl Tomasson. Allemaal wisten zij veelvuldig met hun middelste been te scoren, maar zij presteerden dit nooit binnen de lijnen. Dat lukte Erik Nevland wel.
Niet iedereen is zo’n clubman als Jan Vreman, die zijn hele carrière bij De Graafschap speelde en daarna bij de technische staf in Doetinchem aan de slag ging. Nee, er zijn genoeg andere carrières. Na deel 1 zijn hier opnieuw 11 broodvoetballers.
