‘Overdag is het een sobere voetballer van de plaatselijke voetbalvereniging in Heerenveen. Maar eenmaal van het voetbalveld verdwenen, verandert deze man in een nietsontziend drankorgel.’ Het had de aankondiging van Jambers kunnen zijn, maar het was toch echt Johan Derksen die – in iets andere bewoordingen – Marcel Seip omschreef.
Tien jaar geleden speelde ik bijna elke dag Pro Evolution Soccer op de Playstation. Een vriend en ik hadden allebei een eigen team gemaakt en voetbalden hele competities tegen elkaar. Kozen we de beste spelers? Nee joh. Christian Abbiati was mijn keeper, Massimo Oddo de penaltyspecialist en Ivan de la Peña de stofzuiger op het middenveld. En mijn linksvoor was steevast Brett Holman.
Als voetballer streef je naar het allerhoogste. Je wilt medailles pakken en trofeeën de lucht in tillen. In de prijzenkast van Fred Benson staan een kampioenschap, een beker, én een unieke prestatie. Lang niet slecht – stukken beter dan menig andere voetballer. Maar op papier klinkt dit beter dan hoe het in werkelijkheid allemaal is gegaan.
Het is augustus 2018 en de economie bloeit. Het aantal vacatures bereikt een recordhoogte, er zijn meer open functies dan ooit en van baan wisselen lijkt nu makkelijker dan ooit. In de voetballerij komt dit ook voor: zat spelers veranderen regelmatig van werkgever. Zoals Donny de Groot.
Voetbal en alcohol zijn een gouden combinatie. Als speler kijk ik soms al tijdens de wedstrijden uit naar ‘de derde helft’, die wat mij betreft niet lang genoeg kan duren. Van profvoetballers wordt juist een gezonde leefstijl verwacht. Alcohol drinken doe je als prof bij hoge uitzondering – als je het doet, dan in de zomer- of winterstop. En dit is waar het mis is gegaan voor Jacob Lensky.
Het voetbalseizoen 2017/2018 is voltooid en de balans kan worden opgemaakt. Sparta is opnieuw gedegradeerd en Rotterdam-West huilt. Ik treur met ze mee, want ik heb een zwak voor de oudste club in het Nederlands betaalde voetbal. Vanwege de historie, vanwege het Kasteel, maar vooral door de Epische Voetballers die ze de Eredivisie hebben gebracht. Mijn favoriet? Marilia.
Bij een cadeautje voor een vrouw kom ik meestal uit bij Rituals, bonbons of een fles wijn. Dit keer is de keuze op het laatste gevallen en bij de slijter vind ik een rode Argentijn. ‘Inpakken, meneer?’ vraagt de verkoper. Ik reageer niet, want zijn bedrijfstenue leidt me af. Gall & Gall. Was er niet een voetballer die zo heette? Verrek, ja. Joop Gall.
