Het is augustus 2018 en de economie bloeit. Het aantal vacatures bereikt een recordhoogte, er zijn meer open functies dan ooit en van baan wisselen lijkt nu makkelijker dan ooit. In de voetballerij komt dit ook voor: zat spelers veranderen regelmatig van werkgever. Zoals Donny de Groot.
Voetbal en alcohol zijn een gouden combinatie. Als speler kijk ik soms al tijdens de wedstrijden uit naar ‘de derde helft’, die wat mij betreft niet lang genoeg kan duren. Van profvoetballers wordt juist een gezonde leefstijl verwacht. Alcohol drinken doe je als prof bij hoge uitzondering – als je het doet, dan in de zomer- of winterstop. En dit is waar het mis is gegaan voor Jacob Lensky.
Het voetbalseizoen 2017/2018 is voltooid en de balans kan worden opgemaakt. Sparta is opnieuw gedegradeerd en Rotterdam-West huilt. Ik treur met ze mee, want ik heb een zwak voor de oudste club in het Nederlands betaalde voetbal. Vanwege de historie, vanwege het Kasteel, maar vooral door de Epische Voetballers die ze de Eredivisie hebben gebracht. Mijn favoriet? Marilia.
Bij een cadeautje voor een vrouw kom ik meestal uit bij Rituals, bonbons of een fles wijn. Dit keer is de keuze op het laatste gevallen en bij de slijter vind ik een rode Argentijn. ‘Inpakken, meneer?’ vraagt de verkoper. Ik reageer niet, want zijn bedrijfstenue leidt me af. Gall & Gall. Was er niet een voetballer die zo heette? Verrek, ja. Joop Gall.
Ze zijn er niet veel, maar ze bestaan: mannen die niet van voetbal houden. In mijn vriendengroep zit er ook een. Elke keer dat het gesprek over voetbal gaat, begint hij glazig om zich heen te kijken, pakt zijn telefoon of gaapt overdreven. Bij EK’s en WK’s is-ie d’r wel altijd bij, juichend in het oranje. Maar de Eredivisie, daar haalt hij zijn schouders voor op. Soms mengt hij zich in het gesprek, als we in de kroeg weer eens de namen van vergeten vedetten als Ferdi Vierklau, Romeo van Aerde en Harris Huizingh opsommen. Dan roept hij steevast de naam van zijn Epische Voetballer: Peter Uneken.
Het Voetbal ’95 plaatjesalbum van Panini. Allemaal hadden we ‘m, om stickers van onze helden te sparen. En wat voor een plaatjes waren het: waar we eerder 11 epische oorbellen en 11 epische glitterplaatjes tegenkwamen, staan dit keer de huidige Eredivisietrainers centraal. We gaan 22 jaar terug in de tijd en zien knaapjes voor wie de wereld aan hun voeten ligt. Er kan veel veranderen in twee decennia: zowel qua uiterlijk als status.
Het is oktober 2008, en de KNVB blaast een oud idee nieuw leven in: Nederland B. Jong Oranje is de kwalificatie voor het EK misgelopen en de voetbalbond wil spelers die in beeld zijn bij het grote Oranje de kans geven om interlands te spelen. Anders gezegd: extra wedstrijden voor spelers die niet goed genoeg zijn voor de A-selectie; de letterlijke B-garnituur. De aanvoerder van dit stel? Rob Wielaert.
