Ajax

Derk Boerrigter – Een nieuw leven

Alle odes

Met bijna 34 jaar (samenwonend, ongehuwd, geen kinderen) op de teller, zie ik het leven langzaam veranderen. De onbezonnenheid en onbezorgdheid waar mijn vrienden en ik in geloofden en die we plechtig beloofden vol te houden, maakt langzaam plaats voor volhardende volwassenheid. Voor je het weet praat je over kunststof kozijnen, hypotheekrenteaftrek en andere onvermijdelijke keuzes in een luxe luizenleven. Toen het begrip ‘pretecho’ onlangs zijn intrede deed tijdens een potje voetballen viel mijn mond open van verbazing. Kinderwensen, al dan niet reeds geeffectueerd, werden al eerder besproken maar deze uitwas van verregaande volwassenheid hoorde ik nog niet eerder. De ‘pretecho’, mijn gedachten dwaalden af naar niemand minder dan Derk Boerrigter.

Lees verder →

Michael Krohn-Dehli – Gezondheid

Alle odes


Met De Kroon als achternaam had ik nooit veel te vrezen. Je kon er weinig lolligs van maken. Het joviale ‘Kroontje’ als begroeting of aanspreekvorm kon er best mee door. ‘Coronus’ omarmde ik zelf als naam voor mijn nooit echt van de grond gekomen firma in creatieve concepten en consultancy. Met het biermerk Corona speelde ik zelfs graag een beetje in de beeldvorming. Toen we universiteitskampioen zaalvoetbal werden, vierden we dat op het bordes van het Radboud Sportcentrum met lauwe Corona’s.

Lees verder →

Martijn Reuser – Twee pakjes sportlife voor een euro

Alle odes


Sinds mijn zestiende ben ik regelmatig bestuurder van een gemotoriseerd voertuig. Dat betekent dat ik ook inmiddels al meer dan 15 jaar frequent bezoeker ben van tankstations. Of benzinepompen, zo u wilt. Als ik er over nadenk, kan ik me er een hoop herinneren. De BP in Didam waar een van mijn jeugdvriendinnetjes werkte, de Texaco in Beek waar die ene vrolijke man achter de kassa je altijd ontving alsof je zojuist de loterij had gewonnen of de Shell in Zevenaar die een jonge Coop-supermarkt-collega van mij op weg naar school besloot te overvallen om er vervolgens met een karige buit op de fiets vandoor te gaan. Om er een paar te noemen die ik met enige regelmaat bezocht voor verse brandstof. Toch zal er altijd een tankstation zijn die zich het prominentst in mijn geheugen heeft genesteld.

Lees verder →

Finidi George – Een man om nooit meer te vergeten

Alle odes

Afgelopen weekend in Zwolle moest ik weer eens aan Finidi George denken. Hoef niet diep te graven in mijn herinnering om ‘m voor me te zien. Hoe dat komt, bedenk ik me pas een paar tellen later. Het hadden de fluwelen voorzetten. Of de goaltjes die de aanvaller meepikte in het eerste van Ajax. Wat te denken van die schitterende uithaal tegen Bayern Munchen in de halve finale van de Champions League. Een goal om nooit meer te vergeten. Natuurlijk spraken ook de korte interacties tussen hem en trainer Van Gaal in die tijd tot de verbeelding. Of de verbazing toen Finidi besloot zich een kapsel aan te laten meten waarin je de hand van (de kapper van) Edward Sturing zou kunnen herkennen.

Lees verder →

Richard Knopper – De Nieuwe Litmanen

Alle odes

In Nederland zijn er weinig spelers die een transfer van Feyenoord naar Ajax aandurven. Wat heet, deze Judassen zijn op één hand te tellen. In Amsterdam sta je als voetballer met een Feyenoord-verleden bij aankomst al met 1-0 achter en heb je heel wat goed te maken bij de supporters. Zelfs als je de overstap al op zestienjarige leeftijd maakt, zoals bij Richard Knopper het geval is. Gelukkig houdt Richard zijn verleden in Rotterdam altijd goed verborgen.

Lees verder →

Andrzej Rudy – Op sleeptouw

Alle odes

Polen heeft een ongekende aantrekkingskracht op mij. Dat was ik even vergeten tot ik dit weekend tijdens een feestje op een voorraadje Tyskie bier stuitte. Met een glimlach zocht ik toen de feestverantwoordelijke op om eens te informeren. De bierblikken uit Polen bleken souvenirs van een zomertrip. Jaren terug moest en zou ik ook eens naar Polen.

Lees verder →

Dennis Gentenaar – Geweldenaar

Alle odes

Elke zichzelf respecterende bruine kroeg heeft er wel eentje. In traditionele zalencentra in de periferie van Nederland tref je er meerdere. Nee, ik heb het niet over rookruimtes. Dat zijn vaak wanstaltige bouwwerken met een treurige gebruikersschare. Het gaat mij om iets anders. Om het tastbare, sublieme resultaat van vakmanschap, van noeste arbeid, van meten is weten, van frezen en van aflakken met liefde. Kroegmeubilair.

Lees verder →