In Nederland zijn er weinig spelers die een transfer van Feyenoord naar Ajax aandurven. Wat heet, deze Judassen zijn op één hand te tellen. In Amsterdam sta je als voetballer met een Feyenoord-verleden bij aankomst al met 1-0 achter en heb je heel wat goed te maken bij de supporters. Zelfs als je de overstap al op zestienjarige leeftijd maakt, zoals bij Richard Knopper het geval is. Gelukkig houdt Richard zijn verleden in Rotterdam altijd goed verborgen.
Soms zie ik hem op mijn scherm verschijnen en denk ik: Dennis van der Geest is Stefan Postma en vice versa. Een snelle oogopslag op beide mannen spreekt voor de verwarring die mij treft. Nadere bestudering van hun portretten niet. Stefan Postma is wat je noemt ‘een boom van een kerel’. Als hij net als Dennis als judoka rollebollend over de mat door het leven was gegaan, had dat vast niemand verbaasd. In plaats daarvan koos de geboren Utrechter als voetballer voor een plek tussen de palen. Op zijn palmares staat onder meer USV Elinkwijk, een roemrijke club.
We tekenen een willekeurige zondagavond, rond het begin van dit millennium: nieuw talent etaleert zich in de samenvatting van de toenmalige Holland Casino Eredivisie. Mijn oog valt op een lange verschijning, met buitendien lange manen die vakkundig bijeengehouden worden door een touwtje om het voorhoofd. Met Zuid-Europese flair positioneert de jonge spits zich in het vijandelijke strafschopgebied. Deze jongeling is vast en zeker weggeplukt bij een laagvlieger in de Italiaanse Serie B, hoor ik mezelf denken. Totdat het talent na de wedstrijd voor de camera verschijnt en het duel analyseert met een prodigieus oer-Haags accent. Calabro is de naam. Sandro Calabro.
