Het is clubverraad van het zuiverste soort: een overstap maken naar de rivaal. Door de jaren maakten talloze voetballers zich schuldig aan deze immense voetbalzonde. Deze 11 harteloze spelers maakten een beladen oversteek naar de aartsvijand.
Menig topvoetballer laat de teugels vieren na het voetbalpensioen. Dat mag ook wel, na doorgaans vijftien jaar geheelonthouderij en terughoudendheid. Tegelijkertijd zijn er ook voetballers die het tijdens hun carrière niet zo nauw nemen met de vakantiekilo’s: spelers die meer weg hebben van een dartprof dan van een afgetrainde broodvoetballer. Daarom; een ode aan de bekendste dikkerds van de Nederlandse velden. Een elftal vol, welteverstaan!
Backstreet Boy Nick Carter was één van de vaandeldragers. Leonardo DiCaprio droeg het met gepaste trots. En in hun kielzog maakten vele onzekere brugpiepers zich eveneens schuldig aan deze haartrend: het McDonalds-kapsel. Ook de voetballerij werd bevlekt door het belegen kapsel. Deze 11 voetballers droegen hun haar in de vorm van de grote gele ‘M’.
Het gaat goed in Nederland, maar niet voor iedereen. De een schreeuwt moord en brand, de ander brengt zijn schaapjes nog verder op het droge. Hoewel de macht en invloed van vakbonden als de FNV tanende is, doen de rode vrienden van de arbeidersklasse anno 2019 menigeen melancholisch terugdenken aan vervlogen tijden. De tijden dat je nog op elke hoek van de straat een Chinees had om je 79 met rijst af te halen voordat je op het publieke net naar een Eredivisiewedstrijd kon kijken met een Hugo Walker achter de microfoon. De jaren waarin Rolf Wouters nog met zijn tandenborstel zwaaide. Het tijdperk waarin dieselauto’s nog als warme broodjes over de toonbank gingen en daar bovendien een asbak op stond om je Caballero-zonder-filter op af te tikken. Uit die tijd kennen we de vakbonden, waarvan FNV als grilligste te boek stond. Nu Jan-met-de-pet zijn pensioenpotje in gevaar ziet komen en als de wiedeweerga zijn FNV-hesje opzoekt, selecteerden wij 11 epische voetballers die je prima ziet protesteren voor een beter pensioen.
De Galgenwaard. De Adelaarshorst. De Vijverberg. Stuk voor stuk namen van stadions die historie ademen. Die passie oproepen bij zowel speler als publiek. Sfeer? Alleen het uitspreken van de naam is al genoeg. Sommige clubs doen hun roemruchte verleden én eigenwaarde liever in de uitverkoop en beledigen hun achterban met een tweewekelijkse nachtmerrie in een gesponsorde voetbalarena. Hier zijn de 9 meeste pijnlijke voorbeelden van dit moment.
Verschillende sterke merken heb ik onder de lat van DVC ’26 in Didam op mijn shirts en trainingspakken gehad toen ik nog voetbalde. Wat te denken van Akolip (dé crème tegen lipblaasjes), Van Wessel Ongediertebestrijding en JK Clothing. Om er een paar te noemen. Zo’n sponsor maakt of breekt echt shirts en trainingspakken. Het maakt het ultra-episch of volstrekt kans- en glansloos. Het is een toevoeging of een noodzakelijk kwaad.
Het Voetbal ’95 plaatjesalbum van Panini. Allemaal hadden we ‘m, om stickers van onze helden te sparen. En wat voor een plaatjes waren het: waar we eerder 11 epische oorbellen en 11 epische glitterplaatjes tegenkwamen, staan dit keer de huidige Eredivisietrainers centraal. We gaan 22 jaar terug in de tijd en zien knaapjes voor wie de wereld aan hun voeten ligt. Er kan veel veranderen in twee decennia: zowel qua uiterlijk als status.
