Het is midden jaren 90. Op de radio gaat het over Nwankwo Kanu. Zijn schoenmaat komt aan de orde. Maat zevenenveertig. Ik laat het op mij inwerken. Fascinerend. Praktische dingen schieten me meteen te binnen. Hoe koopt hij bijvoorbeeld schoenen?
Alle odes
Jack Tuyp – Palingboer
Alle odes
De stap van de Jupiler League naar de Eredivisie is niet altijd eenvoudig voor de gemiddelde modale voetballer in dit land. Ook niet voor Jack Tuyp, clubjongen van FC Volendam en Palingboer in hart en nieren. Jack reeg de doelpunten aaneen in de voormalige Toto-Divisie, maar kreeg jaar na jaar nul op het rekest van vrijwel iedere eredivisieclub. Geen enkele vereniging durfde het aan met de gewezen topscorer.
Stefaan Tanghe – Klein maar fijn
Alle odes
Lang ben ik klein geweest. Groeien leek simpelweg niet voor mij weggelegd. Veel moeite had ik daar aanvankelijk niet mee. Ik was een kind en kinderen zijn nou eenmaal klein, zo redeneerde ik op de voor mij kenmerkende nuchtere wijze.
Purrel Fränkel – Voor even groot
Alle odes
Terwijl You’ll never walk alone door de stadionspeakers schalt, staat in de catacomben een van de kleinste spelers van de Europese velden met zijn handschoenen aan mee te deinen. Als de laatste noot gespeeld is, barst het publiek uit in een oorverdovend gejuich. Geschuif en gestommel in de gangen onder het stadion wanneer de spelers gestaag in beweging komen. Trede voor trede de trap op en dan loopt Purrel Fränkel plots in het felle stadionlicht van Anfield Road naast die andere kleine man, Michael Owen.
Mario Melchiot – Van alle markten thuis
Alle odes
Het is een mooie zondag in Amsterdam en ik fiets met mijn vriendin door de Plantagebuurt. Enthousiast wijst ze een pand aan. ‘Kijk, in dat huis, daar woont Chris Zegers! Laatst zag ik hem de deur openen en naar binnen gaan.’ Ik haal mijn schouders op. Sympathieke gast, die Zegers, maar het maakt me weinig uit waar hij woont. Een paar minuten later is het mijn beurt om vrolijk te worden. ‘Zag je dat? Daar liep Mario Melchiot!’
Abdelhak Nouri – Een ode om een vreselijke reden
Alle odes
Zaterdag 8 juli. Terwijl ik mijn eten kook, verlaat een schuin oog mijn telefoonscherm niet. Via Twitter volg ik de zeer nare aftocht van Abdelhak ‘Appie’ Nouri. Vanaf het moment dat hij in Zillertal tijdens een oefenduel van Ajax plotseling in elkaar zakte, houden twitteraars mij van minuut tot minuut op de hoogte. Buiten is het op dat moment opeens stil. Het buurtgeluid dat doorgaans door de wijk zoemt, lijkt een mute-knop te hebben. Stilte grijpt om zich heen. Gelukkig lees ik op een gegeven moment dat Nouri stabiel is. Ik leg mijn telefoon weg en eet zwijgend mijn avondprak.
Chris de Witte – De linksbuiten die ik nooit was
Alle odes
Rechtsback. Het was jarenlang mijn vaste plek binnen de lijnen. Een enigszins ondankbare positie die ik desalniettemin dankbaar vervulde. De tegenstander uitschakelen zonder poespas. Dat was mijn wekelijkse missie.
