Het is de onmisbare schakel in tijden van hamsterwoede: de levensmiddelenbranche. Ook binnen de voetbalwereld zijn supermarktproducten sinds mensenheugenis een vaste waarde. Dit zijn elf smakelijke shirtsponsoren.
Auteur: epischevoetballer
Jeroen Heubach – Heubach Hooligan
Alle odes
Publiekslievelingen; ze zijn er in alle kleuren van de regenboog. Voetballers van verschillend pluimage. De klassieke cultheld. De excentrieke goaltjesdief. De robuuste voorstopper. Toch zijn voetballers uit de regio, de échte jongens van de club, het meest geliefd bij de eigen aanhang. En dan met name bij de harde kern van de club in de kwestie. We hebben het over jongens als Donny van de Beek, Cody Gakpho of Rick Karsdorp, om maar bij de traditionele top drie te blijven. De ultieme publiekslieveling bij gevallen grootmacht FC Twente? Daarvoor moeten we even terug in de tijd.
Michael Krohn-Dehli – Gezondheid
Alle odes
Met De Kroon als achternaam had ik nooit veel te vrezen. Je kon er weinig lolligs van maken. Het joviale ‘Kroontje’ als begroeting of aanspreekvorm kon er best mee door. ‘Coronus’ omarmde ik zelf als naam voor mijn nooit echt van de grond gekomen firma in creatieve concepten en consultancy. Met het biermerk Corona speelde ik zelfs graag een beetje in de beeldvorming. Toen we universiteitskampioen zaalvoetbal werden, vierden we dat op het bordes van het Radboud Sportcentrum met lauwe Corona’s.
Tim Vincken – De lulligste gele kaart ooit
Alle odes
Na het afbraakvoetbal van Getafe tegen Ajax wil ik de spelregels aanpassen. Hier, Spanjaarden, een nieuwe regel. Wat je deed, dat mag je niet meer doen. Lekker voor je. Maar ik weet dat het ijdele hoop is. Want als de voetballerij een nieuwe spelregel bedenkt, wordt-ie eerst tijdens een jeugd-WK getest. Zo ook bij het WK onder 20 in 2005. Het levert Tim Vincken de lulligste gele kaart ooit op.
Martijn Reuser – Twee pakjes sportlife voor een euro
Alle odes
Sinds mijn zestiende ben ik regelmatig bestuurder van een gemotoriseerd voertuig. Dat betekent dat ik ook inmiddels al meer dan 15 jaar frequent bezoeker ben van tankstations. Of benzinepompen, zo u wilt. Als ik er over nadenk, kan ik me er een hoop herinneren. De BP in Didam waar een van mijn jeugdvriendinnetjes werkte, de Texaco in Beek waar die ene vrolijke man achter de kassa je altijd ontving alsof je zojuist de loterij had gewonnen of de Shell in Zevenaar die een jonge Coop-supermarkt-collega van mij op weg naar school besloot te overvallen om er vervolgens met een karige buit op de fiets vandoor te gaan. Om er een paar te noemen die ik met enige regelmaat bezocht voor verse brandstof. Toch zal er altijd een tankstation zijn die zich het prominentst in mijn geheugen heeft genesteld.
Gregoor van Dijk – Kleurrijke schopper
Alle odes
Opeens schoot de naam van Gregoor van Dijk door m’n hoofd. Iets deed me aan hem denken. De vraag die me hierna bezighoudt, is of er een Epische Voetballer achter Gregoor schuilt. Want zo speciaal was hij toch niet? Jawel. Gregoor blijkt een bijzonder kleurrijke voetballer te zijn.
Ali Ibrahim – Ghanese Goochelaar
Alle odes
‘Kappen met die hakjes!’ De trainer in kwestie laat er deze middag geen gras over groeien. Druk zwaaiend langs de lijn toont de beste man zijn ongenoegen. Het lijkt sinds de geboorte van mijn voetballoopbaan het credo van het ganze trainersgilde: normaal doen. Geen frivoliteiten in de tijd van de baas. Voor mij blijft het rijk der artistieke hoogstandjes jarenlang verboden terrein. In 1996 komt daar plotsklaps verandering in. De voetbalmissionaris in kwestie? Ali Ibrahim.
