De Verenigde Staten van Amerika, al decennia lang het walhalla van het vrouwenvoetbal. Soccer is immers een meisjessport in het Noord-Amerikaanse land. De jongens proberen eerst baseball, basketbal of American Football. En als dat niet lekker loopt, is er altijd nog die meisjessport. Zo ook DaMarcus Beasley; een rap, zesjarig ventje die uiteindelijk dankzij zijn vader op het voetbalveld belandt. Broer Jamal speelt al bij de plaatselijke voetbalclub, dus daarmee slaat vaderlief twee vliegen in één klap. Dertig jaar later zegt DaMarcus na 120 interlands en vier World Cups het Amerikaanse voetbal vaarwel.
Dinsdagochtend, 08.15. Ik stap de trein uit om naar m’n werk te gaan en begeef me tussen allerlei mensen met datzelfde doel. Gezichten zie ik niet in m’n haast. Tot een bekende kop m’n aandacht trekt. Verrek, daar staat een epische voetballer. Earnest Stewart staat op het perron 7b. Wat doet hij daar op Utrecht Centraal?