Natuurlijk stond hij op de lijstjes. We hebben het immers over een voetballer uit de categorie flegmatiek, sierlijk en attractief. Hoewel, eigenlijk is de persoonlijkheid misschien nog groter dan de voetballer. Misschien is hij in die hoedanigheid nog wel een veel betere aanvoerder van een veel groter team. Tegelijkertijd hebben we deze site epischevoetballers.nl gedoopt en is dat het metier waarin Evgeniy Levchenko zijn belangrijkste sporen verdiende. Die ode op epischemediapersonalites.nl volgt hopelijk zodra de vreselijke situatie in het vaderland van Evgeniy ten einde is. Natuurlijk krijgt hij onze spotlights nu en natuurlijk hadden we die liever nooit om deze reden op hem gericht.
Met de jaren ’80 voor de deur kwam Evgeniy Levchenko als nieuwjaarskind ter wereld in Kostjantynivka. Het was vroeg (2 januari) in het jaar 1978 nog volop Sovjet-Unie wat de klok sloeg in de Donetsk-regio. Onder dat bewind dribbelde Evgeniy zijn eerste rondjes over de voetbalvelden. Die stel ik mij bevroren of modderig voor.
Toen hij in 2001 het naturalisatieproces tot Nederland had voltooid, had hij hier al episodes bij Vitesse, Cambuur Leeuwarden en Helmond Sport achter de rug. Via Sparta en FC Groningen voetbalde hij zich in het vizier van de Studio Sport-kijker. De Shownieuws-kijker bediende hij door de krachten in een liefdesrelatie te bundelen met actrice en media-manuska-van-alles Vitoria Koblenko.
Beiden wierpen zich de afgelopen decennia op als duider van de grensconflicten in Oekraïne. Niet alleen omdat ze er hun roots hadden maar ook juist omdat zij dat allebei intelligent en charmant kunnen, zodat zowel de voormalig Studio Sport-kijker als oud-Shownieuws-kijker er chocola van kunnen maken. Evgeniy maakt zijn werk van belangenbehartiging als voorzitter van de Vereniging van Contractspelers (VVCS). Tegelijkertijd zorgt Evgeniy dat hij na zijn actieve voetballoopbaan niet uit de publiciteit verdwijnt. Regelmatig duikt hij dan ook op in sterrenshows. Met zijn hoofdrol in The Bachelor als het publicitaire hoogte- danwel dieptepunt.
Het is wrang dat we Evgeniy juist nu zoveel zien in de media. De glans, het charisma en de positiviteit die hem voorheen kenmerkten, vechten zich plotseling door een asgrauw filter heen. Elke voorzet hard, strak en laag voor de goal. Op hoop van zegen. Evgeniy weet het ook niet meer. Deze wedstrijd kent alleen maar verliezers. De hele vergelijking met een wedstrijd gaat overigens mank. Net als elke metafoor. ‘Voetbal is oorlog’, wat een onzin. Ondanks stapt Evgeniy voor ons met opgeheven hoofd het veld in. Als de aanvoerder die hij is.
Geen blessuretijd. Fluit maar af scheids. Dit heeft geen zin.
Evgeniy Levchenko. Niet om deze reden.
Tekst: Sebastiaan de Kroon
P.s. Eerder schreef oud-redactielid Jorik al eens een persoonlijk ode aan Levchenko. In een andere wereld; in een andere tijd. Je vindt ‘m hier.
EPISCHE VOETBALLERS 