Nu de Olympische vlam in Tokyo officieel gedoofd is denk ik ook nog even terug aan de Spelen van 2008 in China. Specifiek aan het Nederlands Olympisch mannenvoetbalelftal daar, onder leiding van Foppe de Haan. De ingetogen Fries op leeftijd die je toch bijna te vriendelijk zou inschatten voor echte topsport. Niets is minder waar. Foppe staat zijn mannetje, is thuis in topsport. Hij schuwt het scherpst van de snede niet. Precies daar onderscheiden de mannen zich van de jongens.
Wat die andere ‘F. de Haan’ eigenlijk komt doen. Foppe vraagt het zich dit voorjaar hardop af tegenover de Friese sportpers. De kou is inmiddels uit de lucht. Ferry de Haan is zijn proeftijd door en inmiddels technisch manager Sc Heerenveen. Die club wist hem eindelijk te overtuigen om de hoofdsleutels van het Excelsior-kantoor over te dragen. Bedrijfskundige Daan Bovenberg liep zich gelukkig al een tijdje warm en mocht zijn naambordje naast de directiekamer laten monteren. Voor Heerenveen zich meldde, kregen naar verluidt maar liefst vijf clubs nul op het rekest van Ferry, inclusief Feyenoord.
Ferry de Haan wordt op 12 september 1972 geboren in Capelle aan den IJssel. In zijn jeugd voetbalt hij bij Transvalia waar hij gescout wordt door Feyenoord. Zoals zoveel talenten uit de Feyenoord-school komt Ferry in 1996 bij Excelsior in het eerste elftal terecht. Met in die jaren eigenlijk alleen Sjaak Polak en Ellery Cairo in de gelederen als enigszins aansprekende namen. Desondanks voetbalt Ferry zich van Kralingen naar Rotterdam-Zuid. In De Kuip maakt Ferry de absolute gloriedagen mee. Ferry behoort tot de Feyenoord-generatie die in 2002 de Uefa Cup wint. Hij stond nationaal en internationaal zijn mannetje in de defensie met gasten als Ulrich van Gobbel, Christian Gyan, Kees van Wonderen, Patrick Paauwe en Tomasz Rząsa. Om er voor de gelegenheid maar eens een paar te noemen.
Nadat Ferry vanwege aanhoudende blessures zijn voetbalkloffie in de wilgen mikte, lag er voor hem een kantoorcontract klaar in Kralingen. Hij bleef daarmee nog langer trouw aan ‘zijn’ Excelsior. Terwijl hij wist dat hij op de titel ‘Mister Excelsior’ weinig kans zou maken. Die eer viel namelijk de legendarische aanvaller Sjaak Roggeveen ten deel. Gelukkig wist Ferry rondom Woudestein diens dochter Chantal te schaken.
De hele familie, zo maak ik op uit de headerfoto op zijn LinkedIn, toog naar het Noorden.
Dankzij Abe ‘Hij kon rijk worden bij Inter Milaan; een blanco cheque tekenen bij Fiorentina’ Lenstra weten ze in Heerenveen wat clubliefde en commitment is. Al weten weinigen dat die na zijn actieve loopbaan in het Pompeblêden-shirt als vertegenwoordiger bij Heineken ging werken in Zwolle en Staphorst koos als woonplaats. Desondanks is Abe Lenstra tot Fries erfgoed gebombardeerd. Benieuwd waar de bescheiden Ferry de Haan, in de schaduw van Abe en toch ook Foppe, eindigt op de schaal van Friese verdiensten.
Onlangs las ik overigens dat Hennie de Haan afscheid nam als boegbeeld van de pluimveesector. Weet niet of Hennie ervoor openstaat en van voetbal houdt maar misschien zoeken ze in Heerenveen nog iemand voor in de spotlights.
Tekst: Sebastiaan de Kroon
EPISCHE VOETBALLERS 