Voor de neutrale kijker is het een hele kluif om iedere wedstrijd te onthouden welke voetballers op het veld staan. Er zijn legio voetballers die zo weinig opvallen dat je ze na één wedstrijd al vergeten bent. Gelukkig heeft ondergetekende een voorliefde voor het PSV van eind jaren negentig, want anders zouden we nooit aandacht hebben geschonken aan professioneel grijze muis Davy Oyen. De onbeduidende linksachter speelt in drie jaar slechts een handjevol wedstrijden voor de Eindhovenaren en laat allesbehalve een onuitwisbare indruk achter.
Het jaar 1998/1999 is een jaar van uitersten in Eindhoven. Aan de ene kant van het veld zorgen de bekende topspitsen Ruud van Nistelrooy en Luc Nilis voor een wekelijkse doelpuntenfestijn, waar aan de andere kant een waar vreemdelingenlegioen voor de aanvoer moet zorgen. Klinkende namen als Dmitri Khokhlov, Tomek Iwan, Abiel Xavier, Giorgi Gakhokidze, Joonas Kolkka en Yuri Nikiforov geven het Eindhovens keurkorps schwung en veroveren de harten van het publiek én van topcoach Bobby Robson.
De kleurrijke PSV-selectie telt echter ook een aantal mindere goden, die jaren later vrijwel niet meer tot de verbeelding spreken. Wat te denken van een Jürgen Dirkx, Robert Fuchs of dus ook onze Belgische vriend Davy Oyen. De geboren Zutendaaler komt over van middenmoter Sint-Truiden en lijkt louter voor de breedte gehaald. Davy komt in zijn debuutjaar niet helemaal uit de verf en blinkt nergens écht in uit. De Belg staat verdedigend zijn mannetje, maar Davy’s aandeel aan het aanvalsspel blijft beperkt, zo blijkt uit het niet malse oordeel van menig criticaster. Oyen blijkt een prima back voor een middenmotor, ook al komt de vleugelverdediger te kort voor de Nederlandse top.
Met zijn glad geschoren fieselemie, shirt in de broek, gelkapsel netjes in de plooi en timide gedrag in het veld, valt de Vlaming volledig uit de toon in het flamboyante PSV-elftal. Davy keert onverrichter zake terug naar België. Na een aantal jaar bij de Belgische topclub Anderlecht en een kortstondig avontuur in Nottingham sluit de vriendelijke teamspeler zijn middelmatige carrière af bij een reeks Belgische middenmoters.
Oyen besluit de voetballerij voorgoed vaarwel te zeggen en maakt de opvallende overstap naar de modewereld. Samen met mevrouw Oyen bezit de voormalig linksback inmiddels twee filialen van de keurige Belgische modeketen JBC. Daarnaast kan Davy teren op zijn zijn indrukwekkende vastgoedportefeuille, welke de slimme Belg al tijdens zijn voetballoopbaan op poten zet. Oyen heeft het goed voor elkaar en kan inmiddels ook genieten van zoon Luca, die onlangs zijn eerste profcontract bij KCV Genk tekende.
De voormalig broodvoetballer bereikt misschien wel niet de top, maar laat zien over een goed stel hersenen te beschikken door zijn zuurverdiende centen op het juiste moment te investeren in plaats van te verbrassen aan glanzende bolides. Davy lacht het laatst. En dat is de zouteloze Belg van harte gegund.
Tekst: Niek Leermakers
EPISCHE VOETBALLERS 