Voor veel kids, kleuters, was dit EK hun eerste eindronde met het Nederlands Elftal. Een mooie tijd voor die jongens en meisjes. Met als bouwjaar 1986 kreeg ik zelf weinig mee van het zeer succesvolle EK88. Als de wind echt tijdens de befaamde boottochthuldiging heel hard vanaf de Amsterdamse grachten het achterland in was gewaaid, hadden we in mijn geboorteplaats Nederhorst den Berg destijds misschien wat juichflarden gehoord. De Amsterdamse grachten blijven leeg deze zomer. Het is onwaarschijnlijk dat de Italianen, Belgen, Zwitsers, Spanjaarden, Tsjechen, Denen Engelsen of voor mijn part Oekraïners er hun EK-winst willen komen vieren. Enfin, zo’n eerste eindtoernooi valt niet mee, weet inmiddels ook Frank de Boer.
Franciscus (roepnaam Frank) De Boer kwam ter wereld in Hoorn. Hij scheelt een kwartier met broer Ronald. In het West-Friese Grootenbroek, vlakbij Lutjebroek, groeide Frank op. In een vrij overzichtelijke wereld: iedereen blij en geen gedoe. In Grootenbroek is men wars van fratsen. Vakantie vier je op de Veluwe, eten is Hollandse kost. Weinig stond het gewone, voortschrijdende leven in de weg, behalve het grote voetbaltalent van Frank en zijn broer. Johan Cruijf in hoogst eigen persoon brak lansen voor ze en bracht ze bij Ajax.
Frank schitterde bij Ajax. Hij had, in tegenstelling tot zijn broer die nog bij FC Twente speelde, geen uitstapje naar een andere club nodig. Na 10 jaar was het welletjes en schoof Frank aan bij Barcelona. Weinig succesvolle episodes bij Galatasaray en in de zandbak volgden in de nadagen. Rob Cohen, zaakwaarnemer annex (inmiddels ex-)schoonvader van Ronald spinde er lustig zijn garen bij. Die had een oogje voor goede zaken en volgde De Boertjes overal met rekenmachine en een stapel contractpapieren. Ook het onvolprezen Beachvoetvolley-toernooi met Nederlandse voetbalsterren op de Antillen komt uit de koker van de voormalig FEBO-frituurondernemer Cohen.
De broertjes De Boer hadden hun stempel teveel op het Nederlandse voetbal gedrukt om na hun actieve loopbaan de spotlights te verlaten en de West-Friese polder in te verdwijnen. Frank besloot coach te worden. Als kind van de club kon hij bij Ajax in de leer. Eerlijk is eerlijk, daar deed hij het vrij aardig. Het ging later pas bergafwaarts. Van Mourinho kreeg hij zelfs het predicaat ‘The worst manager in history of the premier league’ kreeg. Little did he know dat de grootste deceptie toen nog moest komen. Iedereen weet welke dat is, laten we daar geen woorden meer aan vuil maken.
Het eerste eindtoernooi dat ik me actief herinner was het WK van 1994, met de broertjes De Boer in de gelederen. Als kleuter zat ik met mijn moeder op de bank, eten voor de televisie om niets te missen van Marokko – Nederland (1-2). Een huiselijke scene waar mijn vader van gegruweld had als hij toen niet voor zijn werk in het buitenland was geweest. Er zouden nog veel wedstrijden op EK’s en WK’s volgen voor de eerste ‘Oranje drooglegging’ in 2002. Daarover maar geen vuile woorden. Ook niet over de rol die Frank de Boer speelde in het collectieve penalty-trauma dat we in Nederland hebben. Ik heb ‘m wel, in ieder geval.
Het geeft niet. Het is goed zo. De hoofdrolspeler van een tragedie kan ook een held zijn.
Tekst: Sebastiaan de Kroon
EPISCHE VOETBALLERS 