De laatste kans voor een gouden generatie. Het moet nu gebeuren. Winst. Niets minder staat er op het spel voor de Belgen tijdens dit EK. De klok tikt. Hoe anders was dat 21 jaar geleden. Het hoogst haalbare op EURO 2000? Meedoen. Een verrassing mag dat eigenlijk niet heten, als je de verschillen met de huidige selectie op een rij zet.
Real Madrid, Inter, Manchester City, Chelsea, Borussia Dortmund – het rijtje topclubs houdt maar niet op. Op 2 spelers van Club Brugge en 2 oudgedienden die in Turkije en Japan actief zijn na speelt de voltallige selectie in een Europese topcompetitie. Spelers van Roda JC? Kevin, Romelu en Eden zouden in hun broek moeten pissen van het lachen als een voetballer van een dergelijke club hen zou flankeren tijdens dit EK, maar in 2000 zijn het andere tijden. In de selectie van destijds zijn Club en Anderlecht de hofleverancier én is er plek voor 2 profs uit de Nederlandse middenmoot: naast Geert de Vlieger van Willem II mag Joos Valgaeren namens Roda JC aansluiten bij de Rode Duivels.
Waar Geert Filip de Wilde voor zich moet dulden en ziet uitgroeien tot ultieme zondebok, speelt Joos alle duels. Samen met Emile Mpenza is hij een van de weinig jonge twintigers in de basiself van de Belgen. Ter illustratie: centraal achterin staat Joos geposteerd naast de 36-jarige Lorenzo Staelens. De hoge leeftijd van de selectie is gelijk ook de enige overeenkomst met het keurkorps anno 2021. Maar waar de Rode Duivels nu als nummer 1 van de wereld vechten voor hun laatste kans op eremetaal, mogen hun voorgangers in 2000 zichzelf in hun handjes knijpen dat ze überhaupt mee mogen doen. Dat dit resultaat behaald is door het toernooi simpelweg te organiseren, laten we voor het gemak maar even achterwege.
Het begint nog zo mooi voor Joos en zijn ploegmaats. In een in die jaren populaire 4-4-2-opstelling – Italië is ongeveer het enige team dat 5-3-2 speelt – verslaan zij de Zweden dankzij goals van Mpenza en Bart Goor. Achterin houden Joos en Lorenzo de boel potdicht, totdat sluitpost Filip op de bal gaat staan. Na een ingecalculeerde nederlaag tegen de Italianen is een punt genoeg tegen de Turken. Joos moet het opnemen tegen de gevreesde Stier van de Bosporus, maar houdt zich knap staande. Hij wel. De Wilde gooit echter roet in het eten, door een hoge stuit compleet verkeerd in te schatten. De Stier komt met zijn hoofd hoger dan De Wilde met zijn handen en knikt de bal binnen.
Ondanks de roemloze uitschakeling kan Joos trots terugkijken op zijn deelname. De jongeling speelt zich in de kijker en maakt een mooie overstap naar Celtic, alwaar hij direct een basisplaats verovert. Een Virgil van Dijk-scenario zit er echter niet in: de Schotse competitie blijkt geen tussenstation voor Valgaeren, maar het maximaal haalbare. Na 3 goede seizoenen raakt Joos langzaam uit beeld in Glasgow, en ook in eigen land kan hij bij Club Brugge – mede door een reeks kwetsuren – amper nog potten breken. FC Emmen mag nog even genieten van de oud-internationaal, maar Joos is dan al met zijn hoofd bij zijn leven na het profvoetbal.
Joos gaat op 34-jarige leeftijd studeren en mag zich al snel geodeet noemen. Aquafin is er als de kippen bij om de oud-profvoetballer binnen te hengelen en geniet na 7 jaar nog steeds van diens kwaliteiten als adviseur grondverwerking. Terwijl een nieuwe generatie Rode Duivels het EK probeert te winnen, houdt Joost zich bezig met de waterinfrastructuur van het Vlaamse gewest. Of zoals hij zelf zegt: ‘Wij zorgen voor propere waterlopen.’ Het mag duidelijk zijn. De tijden zijn veranderd. Niet alleen voor het Belgisch voetbalelftal, maar ook voor Joos Valgaeren.
EPISCHE VOETBALLERS 