Hans ‘Boerenbluf’ Nijland is deze dagen niet uit de voetbalpers weg te krijgen. Een uitgever die een boek over zichzelf uitgeeft – dan weet je dat het met de publiciteit wel snor zit. Qua transfers zat het ook wel snor, in de 23 jaar dat Hans als directeur leiding gaf aan FC Groningen. Met alle lof voor zijn aan- en verkoopbeleid zou je bijna vergeten dat er bij zijn aantreden in 1996 al een prima selectie stond. Reeds gearriveerde clubiconen als Patrick Lodewijks, Harris Huizingh en Erwin Koeman liepen zij en zij met clubiconen in wording als Kurt Elshot.
Als een ware Cafú van het Hoge Noorden verdedigt Kurt Elshot 10 seizoenen lang de kleuren van de Groningse FC. 243 wedstrijden lang stoomt hij op aan de rechterflank en maakt hij het leven van menig flegmatieke linksvoor zuur. Kurt loopt nooit achter anderen aan – met zijn rappe rushes zorgt hij ervoor dat elke tegenstander steevast in de achtervolging moet. Met de nodige successen meende ik altijd, maar tot mijn verbazing zie ik nu dat de rechtsback in Groningen nooit verder dan het rechterrijtje kwam – twee seizoen in de top van de Totodivisie uitgezonderd. Pas na zijn vertrek in 2005 wordt de FC vaste gast in de subtop.
Vanuit Breda, waar hij uiteraard direct een basisplaats veroverde, ziet Kurt hoe de Trots van het Noorden in het eerste seizoen na zijn vertrekt zelfs vijfde wordt. Extra pijnlijk is dat hij bij de Parel van het Zuiden dat jaar zelf ternauwernood via de nacompetitie degradatie weet te vermijden. Na nog een kleurloze elfde plek is het in 2007/2008 eindelijk raak voor Elshot. Het seizoen begint nog met een smadelijke 3-0 nederlaag tegen – jawel – FC Groningen, maar na de winter krijgt NAC de smaak te pakken en stoomt Kurt eindelijk het linkerrijtje in. De Bredanaren eindigen na een zinderende ontknoping zelfs als derde, de beste Eredivisieprestatie in de historie van de club.
Ook voor Elshot is de derde plek het absolute hoogtepunt in zijn carrière. Hij speelt bovendien een grote rol in het Brabantse succesverhaal: na keeper Jelle ten Rouwelaar maakt Elshot dat jaar de meeste spelminuten van de selectie. Toch neemt Kurts interesse voor het spelletje vanaf dat moment af. Zijn speelstijl, met de kenmerkende rushes, vraagt om een sterk lichaam, maar dat werkt steeds minder goed mee. Tegelijkertijd heeft Kurt allang bedacht dat er meer is in het leven dan voetbal: mode vindt hij veel leuker.
Nu zijn er wel meer voetballers die de modewereld als serieuze carrièrestap zien, maar Kurt gaat er vanaf 2010 echt voor. Met een uitverkiezing tot best geklede voetballer van het jaar lijkt een gouden loopbaan binnen handbereik te zijn, maar ook in de modewereld ploetert Kurt tot op heden voornamelijk in het rechterrijtje. Eerst ging zijn eigen designlabel KURT ter ziele, nu strijdt hij met zijn eigen kledingwinkel in Groningen voor zijn overlevingskansen in een tijd vol coronamaatregelen.
Toch heb ik er alle vertrouwen in dat het goedkomt met de modeaspiraties van Kurt. Ook in zijn voetbalcarrière liet het succes lang op zich wachten, maar kwam het uiteindelijk wel. Als straks de overheidsrestricties achter de rug zijn lonkt het linkerrijtje ongetwijfeld voor Kurt. En anders is er vast wel iemand in Groningen met boerenbluf en oog voor publiciteit die een tandje bij kan springen.
Tekst: Erik Molkenboer
EPISCHE VOETBALLERS 