Willem II verrast dit seizoen vriend en vijand met frivool aanvalspel en een prima vijfde plek in de voorlopig stilgelegde Eredivisie. Daarbij moet het team van Adrie Koster het vooral hebben van de creatieve ingevingen van Ché Nunnely en Mike Trésor Ndayishimiye. Mijn gedachten gaan dan ook terug naar de befaamde succesformatie van ´Koning Co´, alweer twintig jaar geleden. Rond de millenniumwisseling is het is genieten geblazen in Tilburg. Niet alleen in het Willem II-stadion, maar ook daarbuiten tijdens de open dag in de zomer van 2000.
Op de zonnige zomerdag in augustus lopen de spelers lopen zomaar in het wild rond op de parkeerplaats nabij het stadion. Een tijd waar spelers nog zonder gevaar voor eigen leven mingelen met supporters en daarbij ook de jongste fans niet vergeten. Voor mij als twaalfjarige Tricolores-fan stelen niet de gelouterde toppers als Tomáš Galásek en Jatto Ceesay de show, maar is er één verschijning die pas echt opvalt. De exotische krullenbos, de vriendelijke lach en de vrolijke uitstraling van Tarik Sektioui vallen goed bij het jonge publiek in Brabant. Een gezonde obsessie is geboren.
Niet louter Tarik’s samba-bewegingen op het veld, maar ook zijn afkomst maken Sektioui tot een bijzondere speler. De geboren Marokkaan laat zien dat spelers afkomstig uit de Marokkaanse competitie het wel degelijk tot het Europese miljoenenbal kunnen schoppen. Ook al heeft Tarik geen Nederlands-Marokkaanse achtergrond, zoals die andere publiekslieveling Dries Boussatta, ontpopt de Noord-Afrikaan zich tóch tot een alom geliefd rolmodel voor de Marokkaanse jeugd.
Ook al doet de rechtsbuiten qua cijfers het niet eens zo slecht, moet Sektioui het vooral hebben van zijn dribbels en sierlijke passeeracties. De voorzetten komen lang niet altijd aan, maar Tarik is wél steevast een hoofdrolspeler in het aanvallende spel dat de Tilburgers voor ogen hebben en zorgt altijd voor gevaar in het vijandelijke strafschopgebied. De rechtsbuiten snijdt dikwijls naar binnen en haalt vernietigend uit met zijn linkerbeen. Daar kan Arjen Robben nog een puntje aan zuijgen.
Enfin, Co ziet dat het goed is. De oefenmeester kijkt goedkeurend toe terwijl zijn jonge pupil de verdediging van de tegenstander wedstrijd na wedstrijd openscheurt. Daarmee bereikt Sektioui het onmogelijke. Tarik wordt de eerste Marokkaanse antiheld in de geschiedenis van de Eredivisie en plaveit daarmee de weg voor vergelijkbare spelers als Nordin Amrabat, Ibi Afellay, Hakim Ziyech en recentelijk; Mo Ihattaren.
De Samba-Marokkaan brengt het frivole straatvoetbal succesvol naar het serieuze grasveld en is daarmee een inspiratiebron voor de vele pleintjesvoetballers in Nederland. Niet veel later staan de aasgieren al klaar: na een tussenstap in Alkmaar waar hij de ongenaakbare tandem Arveladze-Sektioui vormt, wordt de de dribbelaar weggesnoept door de gerenommeerde Portugese topclub FC Porto. De stap naar Zuid-Europa is echter geen onverdeeld succes.
Tarik keert, via een omweg in de Verenigde Arabische Emiraten, onverrichter zake terug naar zijn geboorteland. Die alom bekende cirkel is ook bij de Marokkaan weer helemaal rond. Bij de club waar Sektioui in 1996 zijn eerste profcontract tekent, sluit de inmiddels 34-jarige vleugelflitser zijn carrière ook af. Maghreb Fez is een legende rijker. De verloren zoon wordt met open armen ontvangen en staat twee jaar later zelfs voor de groep als hoofdtrainer in de Marokkaanse stad. Een succesvolle trainersloopbaan is geboren. Tarik is hiermee de inspiratie voor al die jonkies die ooit ook de overstap naar een Europese competitie hopen te maken. Halla Sektioui!
Tekst: Niek Leermakers
EPISCHE VOETBALLERS 