In een penaltyshoot-out staan aanvoerders, ego’s en durfals op. Die pakken de verantwoordelijkheid en melden zich bij de eerste 5 strafschopnemers in de 16. Soms staat het hierna toch nog gelijk. Dan moet de nummer 6. Maar als 10e een penalty nemen, omdat alle andere veldspelers al zijn geweest? Dat is wat Dwight Tiendalli overkwam, medio 2005.
Het is 24 juni 2005 en het WK onder 20 is toe aan de kwartfinales. Nederland – Nigeria is het affiche in het Parkstad Limburg Stadion. Bijna 20.000 toeschouwers zitten klaar om Oranje naar de overwinning te schreeuwen. 15:30 is de aftrap.
Om 15.31 staat Nederland al 1-0 achter. Een valse start en een deuk in het zelfvertrouwen. Oranje moet veerkracht tonen en doorgaan. ‘Allemaal koppies omhoog!’ Dikke kans dat coach Foppe de Haan het heeft geroepen. Oranje recht de rug en komt door een bekeken kopbal van Ron Vlaar op 1-1. Daar blijft het bij, want ook in de verlenging vallen geen goals.
Penalty’s moeten de beslissing brengen en lijstjes worden gemaakt. Babel, Vlaar, Maduro en Collins John scoren. Rick Kruys mist de derde penalty, maar een Nigeriaan ook. Sudden death. Waarschijnlijk begint Dwight ‘m nu al te knijpen. De rechtsback speelt vooralsnog een prima toernooi en is zeker van z’n plek in de basis.
De sudden death van de penalty’s begint dramatisch, want Gianni Zuiverloon mist. Namens Nigeria mist Adedeji ook – we gaan door. Jeroen Drost, Tim Vincken en Mark Otten weten het net te vinden, net als hun tegenstanders. Na 18 strafschoppen is de veldspeler aan de beurt die het minst graag wilt – of waar het minst vertrouwen in is: Dwight Tiendalli.
De strafschoppenserie is inmiddels al bijna 20 minuten. Dwight weet dat Ayodele Adeleye na hem zal aanleggen, de verdediger die later bij Sparta uitgroeit tot ‘het scheermes van Lagos’. Ook geen befaamde penaltykiller. Eerst Dwight. Hij neemt een aanloop, kijkt… en legt ‘m rustig in het hoekje. Z’n vinger gaat voor z’n mond, alsof hij wil zeggen: ‘Ssst. Ik kan dit wel.’ Helaas mag het niet baten. Collins John mist z’n 2e penalty en Nederland ligt eruit.
Het is een van de weinige keren dat Dwight een schot op doel levert, want in zijn verdere carrière scoort hij slechts 5 keer. Wel pakt hij prijzen: goud met Nederland op het EK onder 21 in 2006, het landskampioenschap, de beker en de Johan Cruijffschaal met FC Twente en de League Cup met Swansea City. Lang niet gek voor een sobere back.
Sommigen zullen Dwight misschien onthouden van zijn epic skill op YouTube, maar ik denk liever terug aan zijn kalmte voor de pingel. Dwight Tiendalli, alleen al daarom ben je een epische voetballer.
Tekst: Dirk van den Heuvel
EPISCHE VOETBALLERS 