Het is corona. Dat raakt het dagelijks werk en leven van velen. Zelfs het levenswerk van mensen is hier en daar in het geding. De noodmaatregelen van het kabinet volgen elkaar snel op. Banen overeind houden en de economie niet te diep laten wegzakken, dat is waar ze op de ministeries dag en nacht voor werken. Schijnt. Wie ook zeker niet vies is van hard werken, is normaal gesproken Jan-Willem van Ede.
Tussen de jaren 1982 en 1996 speelde het leven van Jan-Willem zich met name af in het doel van FC Utrecht. Met jongens als Frans Adelaar, Jan Wouters en John van Loen voor zijn neus. En later nog op dezelfde elftalfoto als Erik ten Hag, Ferdi Vierklau en Dries Boussatta. Het was de tijd waarin je, toch ook vooral buiten de voetbalwereld, nog je hele loopbaan kon doorbrengen bij een werkgever. Als betrouwbare sluitpost verdiende Jan-Willem zijn loon in en rond de Galgenwaard. Elk jaar knikte hij zich glansrijk door de beoordelings- en functioneringsgesprekken met het management, zo stel ik mij voor. Op Jan-Willem was lang niet zoveel aan te merken. Prima gozer voor een vast contract, zou je zomaar denken. De smet op het cv van Jan-Willem is echter niet zomaar van zijn blazoen te poetsen. Deze week is het 33 jaar geleden dat Jan-Willem zich heel even in een andere sport waande. In een vechtsport van het gruwelijkste en gewelddadigste soort. Toch was niet de ring maar het voetbalveld het decor. Zelden raakte op een voetbalveld een te hoog geheven en gestrekt been een opponentenknie ongelukkiger. Roda JC-speler Danny Hoekman had geen schijn van kans en kon Van Ede niet meer ontwijken. Tegelijk met zijn knie ging op 15 april 1987 ook zijn reële kans op een glansrijke carrière aan diggelen. Verder prima vent en dito werknemer die Jan-Willem, echt.
Tot mijn verbazing lees ik dat Jan-Willem ook het doel verdedigd heeft van PSV, FC Twente, NAC en HFC Haarlem. Stuk voor stuk clubs die je misschien niet snel voor ‘m zou uitzoeken. Een buitenlands avontuur had Jan-Willem ook niet echt gestaan, denk ik zomaar. Jan-Willem zoekt het samen met echtgenote Kitty liever dichter bij huis. Dat valt ook te lezen op de website van Mobipoint (een naar eigen zeggen een jong en ‘step by step’ groeiend familiebedrijf, dat service en klantgerichtheid hoog in het vaandel heeft staan): Wij zijn niet alleen woonachtig in Montfoort, ons bedrijf is daar ook gevestigd. Samen met zijn gezin verzorgt Jan-Willem personenvervoer en autoverhuur van het type ‘elke klant een VIP’. Voor Jan-Willem en consorten hoop ik dat Mobipoint door deze barre tijden te loodsen is en corona niet het gestrekte been op zijn onderneming is.
Als ik ooit weer ga vliegen en een taxi nodig heb van Utrecht naar Schiphol. Of als ik een partyruimte zoek in Montfoort. Behoefte voel aan sturen in een knalgele Toyota MR2. Of me op een andere manier een echte VIP wil voelen, dan weet ik Mobipoint te vinden.
Tekst: Sebastiaan de Kroon
EPISCHE VOETBALLERS 
