Eens in de zoveel tijd sla je een boek open dat je leven verandert. Toen uitgever Das Mag mij mailde met de aankondiging van ‘Buiten de lijnen. De bijbel van vergeten voetballers’ door Frank Heinen vermoedde ik dat dit zo’n boek ging worden. Perfect voor onze enigszins in het slop geraakte of nooit echt doorgebroken rubriek Episch Leesvoer*, dacht ik. Midden in de tijd dat je normaal geduldig wacht tot anderen je cadeau doen wat je graag wilt hebben, deed ik het mijzelf cadeau. Geen zin om het misschien bij een gedicht en warme chocomel op Sinterklaasavond te krijgen of onder de kerstboom vandaan te plukken. Nee, ik regelde het zelf wel.
Met 566 pagina’s overschrijdt het boek van Frank Heinen ruimschoots het aantal op basis waarvan ik normaal gesproken bij voorbaat afhaak. Vol goede moed duik ik desondanks in ‘de bijbel’. Van Frank Heinen weet ik dat ik smul van zijn stukken. Die vind je regelmatig in bijvoorbeeld De Volkskrant en Hard Gras. Ik ben enigszins teleurgesteld over het feit dat alle tijd die hij besteedt aan het schrijven over wielrennen niet gaat naar briljante schrijfsels over voetbal en alles dat daar maar enigszins aan raakt. Soit. Dat is hem vergeven.
Briljant is namelijk absoluut, helemaal de stempel die ik graag op Buiten de lijnen zou drukken. Uit de krochten van de geschiedschrijving dook Frank Heinen bijzondere verhalen over voetballers op. Van sommige personen vermoed ik dat hij als een soort ontdekkingsreiziger de allereerste was in het onontgonnen gebied van hun levensverhaal. Met een nederigheid, een geduld en een respect dat het tot een wonder maakt dat het boek is verschenen. Inderdaad, hier komen mijn superlatieven misschien je strot uit. Ok, ik houd al op.
In ‘Buiten de lijnen. De bijbel van vergeten voetballers’ bespreekt Frank Heinen een op het oog redelijk willekeurige lijst voetballers. Hij kan het niet laten om degenen die hij niet bespreekt ook even te noemen in zijn voorwoord. Het is ook mooi om daar te lezen hoezeer hij beseft dat alle mensen die hij beschrijft echt bestaan (hebben). Dat maakt hem nederig. Wie na het voorwoord doorleest, blijft dat waarschijnlijk doen. De verhalen verschillen onderling flink qua opzet, invalshoek en vorm maar blijven je aandacht vasthouden. Wie het boek na een paar verhalen weglegt, komt er na 2 minuten, 2 dagen of 2 weken waarschijnlijk weer razendsnel in. Of 2 na maanden. Het kostte mij zo’n drieënhalve maand om het boek uit te lezen en het voelt als een overwinning, een geslaagde zet, een geweldige keuze en alsof ik een waardevol naslagwerk bezit. Het is onmogelijk om een favoriet verhaal te kiezen of anekdotes zo scherp te onthouden dat je ze achteloos op tafel kunt gooien als je met je voetbalvrienden in de kroeg zit. Wat je die wel kunt vertellen, is dat ze maar beter dit boek gaan kopen. Of ze besluiten het boek nu meteen of later te lezen, dat is aan hen.
Voor Buiten de lijnen. De bijbel van vergeten voetballers zijn vijf Ferdi’s absoluut op hun plaats.
* Een van de redenen dat we deze rubriek niet hier en nu opheffen onder het mom van ‘stoppen op je hoogtepunt’ is de hoop dat Frank Heinen ooit nog met deel II van Buiten de lijnen op de proppen komt.
Score: vijf Ferdi’s
 |
|
|
|
|
Tekst: Sebastiaan de Kroon
EPISCHE VOETBALLERS 