Sinds mijn zestiende ben ik regelmatig bestuurder van een gemotoriseerd voertuig. Dat betekent dat ik ook inmiddels al meer dan 15 jaar frequent bezoeker ben van tankstations. Of benzinepompen, zo u wilt. Als ik er over nadenk, kan ik me er een hoop herinneren. De BP in Didam waar een van mijn jeugdvriendinnetjes werkte, de Texaco in Beek waar die ene vrolijke man achter de kassa je altijd ontving alsof je zojuist de loterij had gewonnen of de Shell in Zevenaar die een jonge Coop-supermarkt-collega van mij op weg naar school besloot te overvallen om er vervolgens met een karige buit op de fiets vandoor te gaan. Om er een paar te noemen die ik met enige regelmaat bezocht voor verse brandstof. Toch zal er altijd een tankstation zijn die zich het prominentst in mijn geheugen heeft genesteld. Dat komt niet door de verleidelijke aanbieding die klaarlag bij de kassa (‘Twee pakjes Sportlife uit de aanbieding meepakken meneer?’). Het bezoek aan de snelweg-Esso dat ik nooit meer zal vergeten deed mij mijn paden kruizen met niemand minder dan Martijn Reuser.
Martijn Reuser kan behalve op die dag ook terugkijken op een geslaagde voetbalcarrière. Met het talent om het misschien net te maken in het eerste van Ajax, maakt hij het helemaal. Op zijn palmares prijken prachtige prijzen. Wat te denken van een stuk of vier landskampioenschappen, een Champions League-titel en een wereldbeker voor clubteams. Om er eens een paar te noemen. Toch voetbalde de geboren Amsterdammer en getogen Purmerender bij meer clubs. Wat te denken van Ipswich Town, NAC, Willem II, RKC en Vitesse. Naar verluidt reed hij regelmatig samen met Orlando Trustfull en Michel Kreek van (regio) Amsterdam naar Arnhem. Ik vermoed zomaar dat de ritten met de frivole Trustfull vrolijker verliepen dan die met de stugge Kreek, maar terzijde. Onder Rijkaard debuteerde Reuser eind 1998 zelfs in het Nederlands Elftal, vriendschappelijk tegen Ghana. Het bleef voor Martijn bij die ene interland.
Een vervelende kruising van paden had Martijn Reuser als invaller bij Ajax – NEC eind 1995 met Wilfried Brookhuizen. De weinig verfijnde doelman van de Nijmegenaren had de bal al onder zijn hoede toen Martijn zich als een naïeve hinde richting de bal bewoog. Wie de beelden van die kansloze exercitie terugkijkt, ziet direct dat ie dat maar een keer gaat doen. Het moment gaat door merg en been. Dat van Martijn is lelijk gebroken. De blessure kostte hem een hoop tijd en zelfvertrouwen maar betekende niet het eind van zijn carrière. Was ie nog beter geweest dan allerverdienstelijk als ie…?
Hoe Martijn precies op het pad van Toine van Peperstraten terecht is gekomen, daar kan ik alleen naar gissen. Feit is wel dat Martijn Reuser samen met de presentator betrokken was bij het modemerk Fellows United. Samen met klinkende voetbalnamen als Arthur Numan, Richard Witschge, Robbie Witschge, Michael Mols, Sonny Silooy en Marcel Peeper promoot Martijn Reuser vol overtuiging vlotte herenkleding. Nu Toine het dagelijks met Dionne Stax doet kan Edward van Cuilenborg het mode-stokje misschien van hem overnemen?
Terwijl ik hem ter hoogte van de Twix’en in de shop tegemoet loop (hij heeft net pomp 6 afgerekend en is gevallen voor de kassa-aanbieding) knik ik hem onbenullig toe. Even voel ik me ontzettend knullig maar Martijn Reuser glimlacht gelukkig vriendelijk terug.
Tekst: Sebastiaan de Kroon
EPISCHE VOETBALLERS 