‘Kappen met die hakjes!’ De trainer in kwestie laat er deze middag geen gras over groeien. Druk zwaaiend langs de lijn toont de beste man zijn ongenoegen. Het lijkt sinds de geboorte van mijn voetballoopbaan het credo van het ganze trainersgilde: normaal doen. Geen frivoliteiten in de tijd van de baas. Voor mij blijft het rijk der artistieke hoogstandjes jarenlang verboden terrein. In 1996 komt daar plotsklaps verandering in. De voetbalmissionaris in kwestie? Ali Ibrahim.
Dribbelen. Passen. Sliden. Een beetje kappen en draaien. Het leven van een voetbalpupil stond gelijk aan een gortdroge reeks anonieme voetbalhandelingen. De ragfijne rabena of de sierlijke schaar waren huzarenstukjes uit een ander voetbaluniversum. Of in de geest van de trainer: nutteloze vaardigheden voor een onbekommerd potje schoolpleinvoetbal.
Ali Ibrahim wist wel beter. Bij de excentrieke aanvaller is straatvoetbal nooit ver weg. Vanuit Ghana maakt de spits de grote oversteek naar Europa. Na enkele omzwervingen wordt de imposante aanvaller onder de hoede genomen van Fritz Korbach. De missie is simpel: goalen maken.
De Ghanese voetballer weet zijn belofte niet in te lossen. De twijfelachtige doelpuntenproductie spreekt boekdelen: acht karige doelpunten in twee seizoenen. De exotische spits groeit desalniettemin uit tot ultieme publiekslieveling. Het succes achter zijn mateloze populariteit bij de achterban? Een buitenaardse voetbalflits die elk doelpunt met speels gemak laat verbleken.
Het magische voetbalmoment vindt plaats op een willekeurige zondag in september. Ook deze middag tovert de frivole voetballer het stadion om tot schoolplein. De Graafschap maakt zich op voor een heroïsche strijd tegen de godenzonen uit Amsterdam. En Ali is klaar voor zijn finest hour.
Het is de tweede helft. De Graafschap is naarstig op zoek naar de gelijkmaker. De Superboeren onderscheppen een counter en de bal ligt in een mum van tijd voor de voeten van Eric Viscaal. Op de linkerflank van het zestienmetergebied weet hij met souplesse de keeper te omspelen. Het is helaas druk op de doellijn en het daaropvolgende schot wordt gepareerd.
Doelkans voorbij? Zeker niet. Een moment van pure voetbalintuïtie dient zich aan. Na de redding op de doellijn vliegt de bal argeloos uit de doelmond. Een verloren bal die zonder twijfel een simpele prooi is voor Arnold Scholten. De Ghanees denkt daar anders over.
Ali tovert een konijn uit zijn hoge voetbalhoed. Op acrobatische wijze krult de aanvaller zich met zijn elastieken benen om de bal heen. In zijn oogverblindende val raakt de spits de bal met zijn hak. Het onorthodoxe schot spat in schoonheid uiteen op de lat. De Arena is muisstil van bewondering terwijl het aluminium natrilt. Het magistrale hoogstandje gaat de hele wereld over.
De week daarna sta ik weer op het veld. Dribbelen. Passen. Sliden. De trainer zeurt en ik probeer niet te luisteren. Het buitenaardse hakje spookt nog steeds door mijn hoofd. De hemelpoorten naar het rijk der artistieke hoogstandjes staan eindelijk open. En daarmee is een persoonlijke voetbaldroom geboren.
Tekst: Maarten Kuijken
EPISCHE VOETBALLERS 