Voor mij rekent een Poolse man boerenkool (bevroren blok), aardappelen (kruimig), een rookworst (Unox) en twee blikken Heineken (0,5 liter) af. Ik weet mij niet te concentreren op het keurig op de band plaatsen van de elementen van mijn avondmaal in de vorm van pasta (schelpjes), groene pesto (potje AH huismerk), doperwten (blikje Bonduelle) en rundergehaktballetjes (AH bio). Mijn gedachten zijn niet bij de kassa maar in De Kuip. Tot ergernis van de ongeduldige kassajongen en de mensen achter mij in de rij. Daar kon ik weinig aan doen, Jerzy Dudek flitste door mijn hoofd.
Jerzy Dudek kwam op 23 maart 1973 ter wereld in Rybnik, niet ver van de Tsjechische grens. Vader Dudek verdiende zijn kost als mijnwerker, net als opa Dudek vroeger. Voor Jerzy lonkte geen carrière onder de grond. De overall en muffe mijn verruilde Jerzy voor een keeperstenue en de geur van gras. Concordia Knurów en Sokół Tychy plukten in Polen de vruchten van het talent van de jonge Jerzy. Als 23-jarige stapte hij over naar Feyenoord. Daar kreeg hij te maken met keeperstrainer Pim Doesburg en moest hij Oe, A, Ed de Goeij voor zich dulden. Dat laatste lijkt me geen schande. Jerzy werkte hard en kreeg in 1997 de kans. Na een weifelende start als eerste doelman, wist hij langzaam maar zeker de harten van het legioen te winnen. Hoewel dat even een smetje leek op te lopen – PSV had interesse in Dudek – bleek die liefde voor de doelman in Rotterdam-Zuid nog steeds groot. Tot zijn trots en verbazing mocht Jerzy zelfs in 2018 de kampioensschaal uitreiken aan Feyenoord in een kolkende Kuip.
Na zijn Rotterdamse periode startte voor Jerzy de episode Liverpool. Daar op Anfield ging het niet helemaal van een leien dakje bij aanvang. De tegelijkertijd met hem aangetrokken goalie Chris Kirkland legde Jerzy voortdurend het vuur aan de schenen. Hij wist zich desondanks te handhaven in het doel van de Liverpudlians. Misschien was Jerzy er toen niet van overtuigd dat zijn finest hour nog zou komen. Had hij dat misschien gemist toen zijn oud-teamgenoten de UEFA-cup boven hun hoofden mochten heffen, het jaar na zijn vertrek? Nee, hij schitterde in de spotlights van de Champions League-finale op 25 mei 2005 in Istanbul. Liverpool kreeg er in de eerste helft al drie om de oren van AC Milan maar zijn collega’s wisten wonderwel drie keer te scoren. Jerzy Dudek deed de rest en hield op miraculeuze wijze stand in het slot van de match. In de penaltyreeks drukte Jerzy voorgoed zijn stempel: dansend op de lijn stopte hij twee pingels.
Toen hij verkaste naar Real Madrid kwam Jerzy terecht in een déjà vu: hij begon op de bank in concurrentiestrijd met een onbetwiste nummer 1. Verliezen van Iker Casillas is natuurlijk geen schande. Hij nam er desondanks afscheid met respect. Inmiddels geniet Jerzy van het leven in Polen, inmiddels al meer dan 20 jaar als echtgenoot van Mirella. Je treft hem er mogelijk breed lachend op de golfbaan of in zijn raceauto.
Dziękuję Jerzy Dudek!
Elke maand de beste odes en lijstjes in je mailbox? Meld je aan!
Tekst: Sebastiaan de Kroon
EPISCHE VOETBALLERS 