Ze zijn er niet veel, maar ze bestaan: mannen die niet van voetbal houden. In mijn vriendengroep zit er ook een. Elke keer dat het gesprek over voetbal gaat, begint hij glazig om zich heen te kijken, pakt zijn telefoon of gaapt overdreven. Bij EK’s en WK’s is-ie d’r wel altijd bij, juichend in het oranje. Maar de Eredivisie, daar haalt hij zijn schouders voor op. Soms mengt hij zich in het gesprek, als we in de kroeg weer eens de namen van vergeten vedetten als Ferdi Vierklau, Romeo van Aerde en Harris Huizingh opsommen. Dan roept hij steevast de naam van zijn Epische Voetballer: Peter Uneken.
Waarom kent hij Peter Uneken? Dat hij een geboren en getogen Bosschenaar is, zal vast meespelen. Maar weet hij wel dat Peter geboren is in Groningen? Hoe komt de centrale verdediger aan zijn cultstatus?
Uneken heeft zes seizoenen bij Emmen in de benen als hij medio 1999 naar FC Den Bosch vertrekt en zijn eerste wedstrijden in de Eredivisie speelt. Hij vormt met Rob Wielaert, Mark Schenning en Fred van der Hoorn een epische achterhoede, maar het mag niet baten. FC Den Bosch wordt laatste en degradeert.
Het jaar daarop wordt The blue white army gewoon weer kampioen en zo jojoot Peter heen en weer tussen de twee hoogste voetbalcompetities van Nederland. Jaren die hij naar eigen zeggen relatief ongeschonden doorkomt: ‘Sleutelbeen gebroken, kniebanden gescheurd, enkel en knie schoongemaakt, lip gescheurd en neus en pink gebroken.’
Peter is een ijzervreter, zo eentje die keihard ‘CONTROLE’ naar je roept als je de bal onder je voet door laat rollen. Hij groeit uit tot leider van het elftal bij de knotsgekke climax van de competitie in 2004. FC Den Bosch wordt op doelsaldo kampioen en het is feest in Oeteldonk. Aanvoerder Uneken krijgt de schaal. ‘En nu? Feesten en iedereen zo lam als een toeter vanavond.’
Er is nooit een transfersom voor Peter betaald – een unicum in de voetballerij – maar de penibele financiële situatie bij Den Bosch zorgt ervoor dat hij een nieuw contract afslaat. ‘Ik heb veel liefde voor FC Den Bosch,’ zegt Peter en gooit er vervolgens een voetbalcliché in. ‘Maar uit de aanbieding spreekt te weinig waardering.’ Hij pakt zijn biezen en kiest Helmond Sport als eindstation voor zijn voetbalcarrière. Een wrang gevoel, want Den Bosch blijft zijn club. Het mag geen verrassing heten dat hij er als jeugdtrainer terugkeert.
Het Bossche bloed kruipt waar het niet gaan kan. Het geldt voor Peter, maar ook voor die maat van me. Die begint soms uit het niets ‘FCDB olé, olé’ te scanderen en vindt De Vliert een wereldstadion. En Peter Uneken? Dat is een held. Over hem dien je geen negatief woord te zeggen. In ieder geval niet met een Bosschenaar in de buurt.
Elke maand de beste odes en lijstjes in je mailbox? Meld je aan!
Tekst: Dirk van den Heuvel
EPISCHE VOETBALLERS 