We gaan terug naar het jaar 2001. De zomervakantie is bijna ten einde en we keren huiswaarts. Het toetje is een deprimerende – schier oneindige – terugreis vanuit de zonovergoten camping aan de Costa Brava. De Volkswagen Passat mét caravan lijkt niet vooruit te branden en bivakkeert steevast op de rechterrijbaan. Ik besef dat de vakantie nu echt voorbij is en voel mij ellendiger met de minuut. Een gevoel dat plotsklaps verdwijnt wanneer we ons na talloze uren eindelijk begeven in de contreien van Maastricht. Ik kijk uit het raam en zie het stadion van MVV. Het stadion waar één van mijn helden wekelijks schittert. Alles is een klap vergeten dankzij die ene Nigeriaan. Wasiu Taiwo.
Taiwo. Gepokt en gemazeld bij het Nigeriaanse Shooting Stars FC. In mijn gedachte was de aanvallende middenvelder een voetballer zonder kapsones, ondanks zijn overduidelijke voetbalkwaliteiten. De man was vliegensvlug, had de longen van een paard én beschikte over een formidabel schot. En toch leek hij de man die zich prima kon schikken in een minder vooraanstaande rol binnen het team. Een voetballer die ook prima in de luwte van een sterrenensemble tot zijn recht zou kunnen komen.
MVV verkeert in zwaar weer eind jaren ’90. De missie blijft elk seizoen onveranderd: snoeihard vechten tegen degredatie. De selectie loopt bepaald niet over van kwaliteit. En dat weet ook trainer Wim Koevermans. Hij heeft logischerwijs alle hoop gevestigd op de aanvallende impulsen van die ene man: Wasiu Taiwo.
De formule voor lijfsbehoud lijkt simpel. Taiwo wordt gebombardeerd tot de man van de assist. Émerson vormt het eindstation als koelbloedige afmaker in de voorhoede. En dat lijkt het exotische duo te lukken. De club weet met pijn en moeite enkele seizoenen ternauwernood het hoofd boven water te houden. Het noodlot slaat echter alsnog toe in 2000. Het onvermijdelijke gebeurt: de club degradeert. Een drama voor de club uit Maastricht. En vreemd genoeg een godsgeschenk voor Taiwo.
Een niveautje lager komt de frivole voetballer pas echt tot volle wasdom. Taiwo ontpopt zich in de punt van de aanval tot een onvervalste goaltjesdief. De voetballer is definitief ontketend in de kelders van het professionele voetbal en schraapt in drie seizoenen een veertigtal doelpunten bij elkaar. Wasiu groeit uit tot een publiekslieveling. Ook bij mij.
Nu – talloze jaren later – is bijna alles anders. De meeste herinneringen van toen beginnen langzaamaan te vervagen. De zonovergoten camping aan de Costa Brava. Stadion De Geusselt. Een zomervakantie waar maar geen eind aan leek te komen. Het zijn schimmen uit het verleden. En dat maakt ook niet uit.
Die gelukzalige herinnering aan Taiwo. Die blijft altijd.
Elke maand de beste odes en lijstjes in je mailbox? Meld je aan!
Tekst: Maarten Kuijken
EPISCHE VOETBALLERS 