Nu Brad Jones wekelijks acte de presence geeft bij Feyenoord in de Eredivisie, denk ik regelmatig terug aan een andere Australische doelman. Ander type, maar van hetzelfde onverstoorbare soort: Željko Kalac. Hoewel de naam een Joegoslavische nationaliteit doet vermoeden, kwam Željko in Sydney ter wereld. Kroatische roots verklaren de Ž in zijn voornaam.
Eerlijk gezegd was ik een beetje bang voor hem. Hij had qua uitstraling naast Vinnie Jones in actiefilms kunnen schitteren. Filmschurk Vinnie had dan misschien zelfs een stap voor hem opzijgezet. Als je Željko met een vintage sporttas zag lopen, geloofde je niet dat hij daarin zijn kicksen en handschoenen opborg. Je verwachtte op zijn minst een AK-47 en een handgranaat of drie. Naar verluidt zitten we er dan niet ver naast. Of misschien toch wel?
Op het voetbalveld ontmantelde hij ongewapend menig schot. Via Sydney United kwam hij via Leicester City bij Roda JC in Zuid-Limburg terecht. Bronnen beweren dat toenmalig Roda JC-trainer Sef Vergoossen Željko Kalac voor het eerst aan het werk zag toen hij bij de Australiërs onder de lat stond. Tegen nota bene Kroatië mocht Kalac de bal zeven keer uit het net vissen: het werd 0-7. Kalac moet een uitgesproken voorkeur hebben voor geel-zwart. Naast Roda JC hadden destijds ook Vitesse en Borussia Dortmund interesse in de goalie from Down Under. Het werd Kaalheide. Het werd Kerkrade. Het werd Roda JC.
De echte glorietijden beleefde de doelman met de karakteristieke lichaamsbouw (zijn nek leek diagonaal midden tussen zijn beide schouderbladen naar voren te vertrekken) in de Italiaanse Serie A. Via het altijd gezellige Perugia [2] kwam Željko tot veler verrassing bij AC Milan terecht. Mogelijk stond hij daar nog op de radar van de epische Europa Cup-wedstrijd tussen Roda JC en AC Milan in 2002. De Limburgers wonnen uit in San Siro en moesten pas na strafschoppen het hoofd buigen voor de rood-zwarten uit Italië. Onder andere door een gemiste pingel van clubicoon Eric van der Luer.
Als tweede doelman kon de Australiër niet uitgroeien tot een clubicoon bij de Associazione Calcio in de Italiaanse modestad. In 2010 eindigde hij zijn bewonderenswaardige carrière en hing hij zonder te hoeven springen zijn keepershandschoenen hoog in de wilgen. Tegenwoordig is hij terug in Australië waar hij verschillende Socceroos op en naast het veld naar een hoger plan probeert te tillen. Wie advies nodig heeft om het te kunnen redden in zowel de Italiaanse Serie A als de Nederlandse Eredivisie, mag Željko bellen. De Italiaanse justitie heeft het telefoonnummer van Željko vast ook nog wel. Het waren roerige tijden in het Italiaanse profvoetbal.
Toch kan ik me voorstellen dat ook illustere namen Gennaro Gattuso, Kaka, Andrea Pirlo, Paolo Maldini en Christian Vieri destijds vol argwaan keken naar de vintage sporttas waarmee Željko rondliep op de alloggio van AC Milan. Of dat ook gold voor Jaap Stam, in die tijd ook actief voor de Milanezen, daar twijfel ik over. Waarschijnlijk strikte hij stoïcijns naast Željko zijn voetbalschoenen, als partner in crime.
Elke maand de beste odes en lijstjes in je mailbox? Meld je aan!
Tekst: Sebastiaan de Kroon
EPISCHE VOETBALLERS 
