Hij is eigenaar van de mooiste allitererende naam in de Eredivisie, bemachtigde een felbegeerde plek op een Croky Topshot en was prominent te bewonderen in Panini’s Voetbal ‘95. Maar of iemand hem ooit daadwerkelijk heeft zien spelen? Ik vraag het me af. Ik niet in elk geval. En toch hoef ik niet diep in mijn geheugen te graven om Warry van Wattum voor de geest te halen. Warry is een epische voetballer – dat zal niemand betwisten. En dat is-ie al zolang ik me kan herinneren.
Die herinneringen beginnen met het hierboven genoemde voetbalplaatjesboek van Panini. Seizoen 94/95. Ulrich van Gobbel maakte natuurlijk indruk, maar die had dan ook zijn eigen glitterplaatje. Van de ‘gewone jongens’ sprong Warry van Wattum er uit. Verdediger van een club die zich niet lang daarvoor de spuuglelijke naam Dordrecht ’90 had aangemeten. En in dat team, geflankeerd door toch niet de minste spelers – Maarten Atmodikoro, Leo Koswal en nota bene een Europees kampioen: Adri van Tiggelen – sprak Warry direct tot de verbeelding.
Als ik nu, bijna 23 jaar later, het voetbalplaatje nog eens bekijk, begrijp ik meteen weer wat ik als zevenjarige zag in Warry. Mijn eerste gedachte: ja, dit is een Warry. Niemand anders dan deze man kan Warry heten (en dat klopt ook echt: de naam komt vaker voor bij bouwliften dan bij mensen).
Maar het is vooral de gelatenheid van Warry op deze foto die het ‘em doet. De gelatenheid van een man die weet dat hij een verliezer is. Het vlassige snorretje, het witblonde kuifje, het goedkope oorbelletje. En dan dat verschrikkelijk gedateerde nineties-tricot eronder. Niets klopt en tegelijkertijd klopt alles. De ongeïnteresseerde blik van Warry maakt het plaatje compleet. Degraderen? Boeit hem niets. Matje laten staan? Doet-ie gewoon.
Het is een staaltje je ne sais quoi waar Brigitte Bardot een puntje aan kan zuigen. En tegelijkertijd een dikke middelvinger naar de aandachtsgeile mooiboyprofs die tegenwoordig de velden én Instagram bevolken. Alles voor de likes. Warry heeft die bevestiging niet nodig. Warry is Warry. En het mooie is: dat is hij nog steeds. “Mijn vrouw moet mij leuk vinden en ik als ik in de spiegel kijk. Dat is pas echt belangrijk.” Was getekend, Warry van Wattum, epische voetballer.
Elke maand de beste odes en lijstjes in je mailbox? Meld je aan!
Tekst: Erik Molkenboer
EPISCHE VOETBALLERS 
