Er is geen enkel videomateriaal vindbaar van zijn tijd bij Ajax of dat ene doelpunt dat hij maakte. Toch gaat er bijna geen dag voorbij dat ik niet stilsta bij Ajax’ laatste nummer 14. Een speler omgeven door mysterie die de nodige indruk heeft gemaakt in slechts zeven basisplaatsen en twee invalbeurten. Misschien komt het door dat iconische rugnummer dat hij met goedkeuring van de grote Cruijff als laatste zou dragen. Zo had het in ieder geval moeten zijn voor Roger Garcia Junyent, beter bekend als ‘Roger’.
De lente van 2006 was in volle bloei en de Eredivisie ten einde. Terwijl iedereen zich klaarmaakte voor het aankomende WK in Duitsland, ontdekte ik dat er zojuist twee Spaanse sterren bij Ajax hebben getekend. De ene naam nog mooier dan de andere, beide bestaand uit slechts één woord en twee lettergrepen. Verdere voor- of achternamen zijn overbodig bij spelers van dit kaliber.
Gabri kwam over van het grote FC Barcelona en in zijn kielzog volgde een sierlijke middenvelder van Villarreal, voetballend onder de prachtige naam ‘Roger’. Sierlijke trekken en donkere lokken deden vermoeden dat we hier eerder te maken hadden met een poëet dan een voetballer. Een mistroostige blik in de ogen alsof hij de last van de hele wereld op zijn schouders droeg en een shirt dat altijd een maatje te groot was. Roger debuteerde tien jaar eerder onder niemand minder dan Johan Cruijff bij FC Barcelona en met zijn zegen zou hij bij Ajax gaan spelen met rugnummer 14.
Helaas zou Roger door hardnekkig blessureleed bijna geen van alle verwachtingen waarmaken. De vrije trappen- en lange afstandsschotenspecialist met, volgens trainer Henk ten Cate, de ‘snelste ogen’ van de selectie kwam nooit helemaal in zijn ritme en was misschien wel te goed voor Ajax.
Vele prijzen won hij in Spanje, maar mentaal was hij misschien al wel klaar toen hij voet zette op Nederlandse bodem. Roger bleek namelijk de zwaarmoedige denker waar ik hem voor hield en na een mager jaar verliet hij Ajax om vervolgens helemaal te stoppen met voetballen. Het circus stond hem tegen en hij wilde niets liever dan een teruggetrokken leven leiden met zijn vrouw. Zonder prijzen maar met een lading illusies rijker verliet hij na minder dan twaalf maanden de Nederlandse hoofdstad, om op al 30-jarige leeftijd helemaal te stoppen met voetbal.
Hier zou het verhaal van deze laatste nummer 14 van Ajax kunnen eindigen, ware het niet dat Roger door een ongelukkige speling van het lot niet Ajax’ laatste nummer 14 is geworden.
In 2011 staat een oefenwedstrijd tussen Ajax en Buitenpost op het program. In de rust krijgt Aras Özbiliz zijn shirt aangereikt en tot zijn grote verbazing ziet hij daarop rugnummer 14 prijken. Hij vraagt nog even of het echt klopt en trekt dan het shirt over zijn hoofd in de wetenschap dat deze kans zich maar één keer zal voordoen. Hij krijgt gelijk.
Zes jaar later blijft Roger een mysterie. Er bestaat welgeteld één video van de goals die hij en zijn broer maakten in hun tijd bij FC Barcelona. De beelden wazig en grauw, het waren tenslotte de jaren negentig en het ene doelpunt nog mooier dan het andere. Hij was Ajax’ laatste nummer 14, maar zelfs dat was hem niet gegund. Het doek viel, de lichten gingen uit. Roger had het circus voor altijd verlaten.
Elke maand de beste odes en lijstjes in je mailbox? Meld je aan!
Tekst: Jorik van Enck
EPISCHE VOETBALLERS 
