Martin Drent – Van clubman tot cultheld

Tijdens mijn derde jaar studiejaar, speelde ik een periode lang elke vrijdagavond op het studentencomplex zaalvoetbal met een aantal lotgenoten. Het was een mooie tijd. Elke keer maar weer hopen dat er genoeg spelers kwamen opdagen en vooral de keeper en de scheids, zodat je af en toe ook nog gewisseld kon worden om bij te komen van de inspanning.

De lucht was er droog, stonk naar zwetende mannen en was zwanger van verlangen naar het eerste biertje van het weekend. Eerlijk gezegd is dit een periode waar ik niet vaak aan terugdenk, maar toen ik in het voetbal- en trainersverleden van Martin Drent dook, kwam alles ineens weer boven.

Bij gebrek aan een trainer, wierp onze aanvoerder zich op als coach en instrueerde het team in een ruit-formatie met zinnen als: “Allemaal een beetje mee verdedigen en als je de bal hebt, direct naar voren!” Het lijkt me geweldig als dan op een avond de telefoon gaat en een lage stem met Gronings accent ons had verteld dat we niet langer naar een trainer hoefden te zoeken, maar dat Martin Drent die taak op zich zou nemen.

In het vervolg van de documentaire ‘Martin Drent: van cult-speler tot cult-trainer’, vertelt een grinnikende Drent hoe hij op een ochtend een sms krijgt van een van de spelers van het studententeam dat hij coacht. De jongen vertelt bloedserieus hoe hij op dat moment met een onwijs lekker wijf in bed ligt en vraagt de trainer of het verstandig is om seks te hebben vlak voor de wedstrijd. Drent twijfelt geen seconde en stuurt hem terug dat hij gezien zijn uiterlijk maar moeten pakken wat ‘ie pakken kan. Hij zal je trainer maar zijn.

Drent coacht dus zoals hij voetbalde: nuchter en fanatiek, maar met een knipoog. Zijn mooiste goal is die lepelende stift waarmee hij Groningen de 2-1 overwinning op Feyenoord in De Kuip bezorgt. Drent kan eigenlijk niks met de binnenkant voet vertelde Ron Jans later, maar hier laat hij een hoogstandje zien waar de beste spitsen alleen maar van kunnen dromen.

Naast zijn kopkracht en scorend vermogen bezit Drent nog een eigenschap: dronkenschap. Niet het type waar je vervelend van wordt, maar dat gezellige dronken waar je kattenkwaad van gaat uithalen. Gewoon omdat je het leven niet zo serieus moet nemen. Het gaat de volgende dag immers gewoon door. Tijdens een trainingskamp op Cyprus besluit Drent, terwijl de andere jongens al naar het hotel gaan, om nog een paar uur door te stappen. Nietsvermoedend en wazig van de drank, komt hij een man tegen die hij liefkozend ‘kleine jachtkabouter’ noemt. Het blijkt zijn trainer Jan van Dijk te zijn. Het levert hem wonderbaarlijker wijs maar één week schorsing op, want eigenlijk kan niemand echt boos worden op Martin Drent. Behalve zijn exen dan misschien.

Hoewel het coachen van een studententeam op een grap mag lijken, is niets minder waar. De Gronings bekertopscorer aller tijden is ambitieus en wil hoe dan ook ooit trainer worden van het eerste van zijn FC Groningen. Daarvoor moet hij eerst nog wat papiertjes halen, maar ook dat zal hem lukken. Tegenwoordig is Drent hoofdtrainer van de Emmense Drentse Zuid Oost Hoek (DZOH) en staat hij met zijn handen in de zakken aan de lijn. Af en toe wild gebarend, dan weer glimlachend  om de stupiditeit van een speler en misschien wel het spelletje in zijn algemeenheid. Het is een mooi beeld.

Hoewel we als team amper op elkaar ingespeeld waren en allen slechts een beperkte voetbalaanleg genoten, werden we dat jaar glansrijk kampioen in de laagste klasse van het studentenzaalvoetbal. Toch had Martin Drent aan onze zijde niet misstaan. Topsporters met een gezonde dosis zelfspot zijn schaars tegenwoordig. Ik zal op hem proosten wanneer hij eindelijk hoofdtrainer wordt van zijn Groningse FC.

Elke maand de beste odes en lijstjes in je mailbox? Meld je aan!

Tekst: Jorik van Enck