De huistelefoon gaat. Zoals gebruikelijk maak ik als relatief lui aangelegde puber-in-spe geen aanstalten om hem op te nemen en iemand te woord te staan. In dit geval is het ook geen beller die zich via de telefoonlijn meldt. Het is een fax’er.
Na een druk op de receive-knop van het apparaat schuift het dunne faxpapier er tergend langzaam uit. Ondertussen heeft een aantal nieuwsgierige gezinsleden zich verzameld rond het communicatiewonder van Japanse makelij. Het hele schouwspel laat ik aan mij voorbijgaan. Alle vorige faxen waren niet voor mij. Deze is dat dus vast ook niet. Een foute inschatting, zo blijkt. Het faxbericht is wel degelijk voor mij. De afzender? Een Portugese voetballer in Amsterdamse dienst. Die dag kreeg ik een fax van Daniel ‘Dani’ Da Cruz Carvalho.
Wat bezielde het wonderkind uit Lissabon om mij een fax te sturen op Ajax-briefpapier? De begaafde linkspoot beviel het niet dat ik in een onderzoek van Stivoro (Stichting Volksgezondheid en Roken) op mijn basisschool had aangegeven met roken niet zo’n probleem te hebben. Dat vond Dani ‘een zorgelijke ontwikkeling’ of misschien koos hij (nog) stevigere woorden in zijn fax. Hij formuleerde in ieder geval keurige Nederlandse zinnen en stuurde ze vanuit Amsterdam naar Didam, via de telefoonlijn. Het bericht kwam aan, de boodschap niet. Destijds was ik vrij ongevoelig voor topvoetballers die mij aanspraken op mijn opvattingen en gedrag. Zelfs als het Daniel ‘Dani’ Da Cruz Carvalho was.
Het Portugese raspaardje liet de harten van de Nederlandse voetballiefhebbers tijdens zijn Ajax-periode tussen 1996 en 2000 sneller kloppen maar zo mooi als op 19 maart 1997 in het Estadio Vicente Calderón van Atletico Madrid zou hij ze al snel niet meer maken (ON-VOOR-STELBAAR, zoals die bal binnenslaat). Zijn optredens werden spaarzamer en minder kleurrijk naarmate de tijd in Amsterdam verstreek. Liever dan op een verregend veld in pakweg een Diekman Stadion maakte Dani naar verluidt zijn opwachting in het nachtleven van Amsterdam en verre omstreken. Daar bracht de Portugese playboy de damesharten op hol. Er wordt gefluisterd dat hij zijn eigen hart ook regelmatig een extra zetje gaf.
Zijn fax heb ik jaren bewaard. In mijn persoonlijke la in de gezinsladekast lag ie in het kantoor in mijn ouderlijk huis, niet ver van het in steeds stoffiger geworden faxapparaat. Mijn eerste ongezien binnengesmokkelde pakje sigaretten moet er haast bovenop gelegen hebben, knullig verstopt in diezelfde la. Sinds de basisschool had ik niets meer van Stivoro gehoord. Van Dani ook niet. Net als de meeste Nederlanders na 2003. De ultieme mooiweervoetballer stopte met voetballen. Via de Portugese spotlights verdween Dani langzaam van het toneel.
Soms als ik bij mijn ouders op bezoek ben en de huistelefoon gaat, hoop ik dat hij het is. Niet weer via de fax maar nu als beller. Dezelfde keurige Nederlandse volzinnen gebruikend als in zijn fax. Natuurlijk zou ik hem vertellen dat ik in 2010 gestopt ben met roken en dat het me spijt dat ik er ondanks zijn inspanningen toch ooit aan begon. Aan de andere kant van de lijn zou het wonderkind van weleer een stilte van herkenning laten vallen.
Obrigado Dani.
Elke maand de beste odes en lijstjes in je mailbox? Meld je aan!
Tekst: Sebastiaan de Kroon
EPISCHE VOETBALLERS 