De counter is vlijmscherp. Aan de rechterflank breekt een Spartaan door, die de bal hoog voorgeeft op de inkomende spits. Net binnen de 16 volleert die de hoge bal met zijn chocoladebeen in de kruising: een werelddoelpunt. Het Kasteel ontploft. De doelpuntenmaker juicht uitbundig, met een verbaasde glimlach op zijn gezicht. Wie hij is? Ali El Khattabi, de sympathiekste spits uit de Eredivisie van de afgelopen 20 jaar.
De Meteoriet speelt 10 seizoenen lang in de hoogste voetbaldivisie van Nederland. Bij Sparta en AZ imponeert de Marokkaan en groeit hij uit tot publiekslieveling. De mannelijke fans zien zijn koelbloedigheid voor de goal. Een aanvaller die nooit te beroerd is om een metertje meer te lopen en zich bescheiden opstelt. De vrouwen zien in hem een knappe prins uit Duizend-en-een-nacht, door zijn zwoele ogen en lange zwarte mat in de nek. Wat verlangt een aanhang nog meer?
Doelpunten. En die maakt de goalgetter aan de lopende band. El Khattabi excelleert als een ninja in de Randstad, die de kwaliteit heeft om altijd op de juiste plaats op te duiken. Ali voetbalt op instinct. Als hij erbij is, spookt het op het Kasteel en in de Alkmaarderhout. Zijn specialiteit? Uit de rug lopen van de defensie. Verdedigers zien vooral zijn hielen. Als je als verdediger even niet oplet, is Ali weg.
Zo ook bij die ene volley op het Kasteel. Het stadion stampt van genot, de spits sprint juichend weg. Geen ingestudeerde juichdansje. Gewoon rennen, armen in de lucht en schreeuwen. In het interview achteraf blijkt de Schiedammer de nuchterheid zelve: ‘De bal kwam op m’n linker, en ik besloot in een keer te schieten. 9 van de 10 keer vliegt die bal het stadion uit, maar gelukkig dit keer niet’, verklaart hij lachend. Die bescheidenheid tentoonstellen, dat kunnen alleen de allergrootsten. De beelden van het doelpunt zijn helaas verloren gegaan. Maar de herinnering aan de voetballer Ali El Khattabi zal ik altijd blijven koesteren.
Tekst: Dirk van den Heuvel
EPISCHE VOETBALLERS 
2 Comments