De carrière van een voetballer. Hij bestaat uit hoge pieken en diepe dalen. De ene week ben je de held. De andere week de schlemiel. De successen en mislukkingen volgen elkaar in rap tempo op. Iemand die daar als geen ander over kan meepraten? Ariel Ortega.
Marseille, 4 juli 1998. De Argentijnen druipen af. Dennis Bergkamp heeft kort daarvoor met een magistraal doelpunt een einde gemaakt aan de WK-aspiraties van Los Gauchos. Het Nederlandse volk is in pure extase. De Argentijnse droom valt in duigen. Het land is in een diepe rouw ondergedompeld. La Albiceleste kon niet aan de torenhoge verwachtingen voldoen en vliegt er reeds in de kwarfinale uit.
Ariel Ortega speelt een pijnlijke hoofdrol in de roemloze aftocht van de nationale ploeg. Eerst is er de schaamteloze schwalbe binnen het vijandelijk strafschopgebied. Vervolgens de kolderieke kopstoot aan het adres van de boomlange Edwin van der Sar. De scheidsrechter is resoluut en de gedrongen vleugelaanvaller mag inrukken. Einde oefening. Het persoonlijke drama is compleet.
In navolging van het echec in Frankrijk klimt El Burrito langzaam maar zeker uit het dal. Na verscheidene omzwervingen op het Europese continent keert de grillige buitenspeler terug naar zijn thuisland. De watervlugge aanvaller bivakkeert twee seizoenen lang bij Newell’s Old Boys alvorens de overstap te maken naar zijn jeugdliefde River Plate. Met 109 clubdoelpunten op zijn naam sluit Ortega zijn sportieve carrière af bij het illustere Defensores de Belgrano. Einde verhaal? Zeer zeker niet. Het absolute hoogtepunt van de pafferige Argentijn moet zich nog aandienen.
Jujuy, 13 juli 2013. Het wordt een memorabele zaterdag voor de familie Ortega. De bijna 40-jarige Ariel speelt zijn afscheidswedstrijd in zijn geboorteplaats. Ook van de partij? Zijn zoon Thomasito. Het wordt een epische afscheidswedstrijd inclusief een vleugje Hollywood. In de tweede helft gebeurt het. Ariel is de aangever. Thomasito de koelbloedige afmaker. Het sprookje is compleet. Er wordt gehuild. Supporters vieren feest. Alles valt op zijn plek.
De cirkel is rond. Het perfecte slotakkoord van een tumultueus voetballeven is een feit. Het drama in Marseille heeft plaats gemaakt voor de euforie van Jujuy. En alles is vergeven en vergeten.
Zelfs Van der Sar zal dit beamen.
Elke maand de beste odes en lijstjes in je mailbox? Meld je aan!
Tekst: Maarten Kuijken
EPISCHE VOETBALLERS 