Als ik in De Gelderlander lees dat Jack de Gier is aangesteld als nieuwe trainer van NEC, kan ik een glimlach niet onderdrukken. Altijd mooi als een publiekslieveling als hoofdcoach terugkeert op het oude nest. Alleen, wie is toch die inwisselbare IT-consultant op de begeleidende foto?
Het voetbalseizoen 2017/2018 is voltooid en de balans kan worden opgemaakt. Sparta is opnieuw gedegradeerd en Rotterdam-West huilt. Ik treur met ze mee, want ik heb een zwak voor de oudste club in het Nederlands betaalde voetbal. Vanwege de historie, vanwege het Kasteel, maar vooral door de Epische Voetballers die ze de Eredivisie hebben gebracht. Mijn favoriet? Marilia.
De solo van Maradona. De pingel van Panenka. De omhaal van van Basten. Het zijn enkele mijlpalen uit de voetbalhistorie die iedereen feilloos voor de geest kan halen. Doelpunten waar de klasse vanaf druipt. Het overkwam meer recentelijk geweldenaar Cristiano Ronaldo. Een oogstrelende omhaal vormde het huzarenstukje tijdens het treffen met Juventus. Het lijkt enkel de groten der aarde gegund. Niets is gelukkig minder waar. Deze eer is – in zeer exclusieve gevallen – ook weggelegd voor de mindere voetbalgoden. De fortuinlijke goedzak in kwestie? Ger Senden.
Het is een druilerige zomerdag in de juli van 2014 als ik mijn Alfa Romeo het terrein van de golfclub in Goirle opdraai. De zomerdruppels op mijn voorruit nodigen uit om in de droge auto te blijven zitten. Dat kan niet. Een vrijgezellenfeest staat op punt van losbarsten. De bruidegom-in-spe heeft er zin in. Zijn volgelingen idem dito. Ik hijs mij uit de auto. Op het programma die ochtend? Een voetgolf-clinic onder leiding van een heuse oud-profvoetballer. Zijn naam was me ontschoten in de voorbereiding. Pas als een vrolijke, sportieve man met een net ballen komt aanlopen en zich voorstelt, valt het kwartje. Niemand minder dan de goedlachse Charlie van den Ouweland is die dag onze voetgolf-instructeur.
In de Oostelijke mijnstreek weten spelers en fans nog wat echte clubliefde is. Het Parkstad Limburg stadion zit iedere wedstrijd bomvol met koempels, ook al is het hotseknotsevoetbal in Kerkrade niet altijd om aan te zien. Evenzeer groeien vele spelers uit tot culthelden in Limburg en blijven jaren later nog een graag geziene gast in de warmhartige provincie. Zo ook onze boomlange Noor met Gambiaanse roots: Pa-Modou Kah.
Er komen de laatste tijd veel dingen samen. Zo ben ik tijdens de gangen door met mijn moeder aan het appen terwijl het dessert op tafel komt. Op exact hetzelfde moment stuurt mijn moeder een foto door waarop zij en mijn vader hetzelfde taartje aan het nuttigen zijn. Een dag later loop ik op een feestje dat zijn einde nadert. Op weg naar de uitgang hoor ik ineens ABBA ’s Lay All Your Love On Me over het terrein schallen en de mensen gaan massaal uit hun dak. Wanneer ik 20 minuten later op mijn patatje oorlog wacht, lees ik dat ABBA voor het eerst in 35 jaar met nieuwe muziek komt.
Sinds Mohammed Salah het prachtige rode tricot van Liverpool om zijn schouders heeft, is hij niet te stuiten. Vanavond moet zijn oude ploeg AS Roma eraan geloven. Tot zijn publiekswissel hebben de Romeinen absoluut niets te vertellen op Anfield Road. Het is een genot om naar te kijken. Zonder de Egyptenaar lijken de Liverpudlians echter hun aandacht te verliezen en hetzelfde geldt voor mij. Onbewust dwalen mijn gedachten af naar een andere balvirtuoos uit het land van de Nijl, die twintig jaar geleden kortstondig in de Eredivisie schitterde.
